Franska.nl

Leef Maastricht

Leve de koning.

 

We zullen het nooit weten, hoe ons koningshuis ontwaakt op de ochtend van 27 april. Of ze er écht zin in hebben, in weer zo’n dag van folklore, boksjes geven en handen schudden, of dat het meer een kwestie is van wat moet dat moet. Gezien de populariteit van het koningshuis, die tot een historisch dieptepunt is gedaald, is er in ieder geval wel echt werk aan de winkel. Zeker in het katholieke Zuiden dat sowieso al nooit vooropliep in de koningshuis-minnende en overwegend Protestantse karavaan.

 

Het moet gezegd dat er deze Koningsdag behoorlijk is uitgepakt om ons allen in deze tijden van verdeeldheid en oorlog te verbinden – volgens burgemeester Annemarie Penn-te Strake van Maastricht een van de belangrijkste, misschien wel de belangrijkste verdienste van ons koningshuis – en het leven te vieren met zang en nog meer zang, met dans, koningsvlaai en Els, wijn en André Rieu. Hoewel je niet over de koppen kunt lopen is er wel genoeg volk op de been en wordt er om het hardst gevochten voor een selfie met vooral koningin Máxima en prinses Amalia. Die laatste vervult haar toekomstige rol alvast met verve terwijl – dat moet me dan weer wel van het hart – haar zus Alexia deze dag vooral lijkt te doorstaan dankzij de gedachte dat ze straks weer terug mag naar Wales waar ze het naar eigen zeggen fantastisch naar haar zin heeft, mensen van over de hele wereld leert kennen en veel leert – ook over haarzelf. Op de vraag van een verslaggever of Amalia volgend schooljaar wellicht in Maastricht komt studeren antwoordt ze dat ze het weliswaar heel erg naar haar zin heeft deze dag in deze stad, maar dat ze verder nog niets kan zeggen over volgend jaar. Wat kan ze ook anders antwoorden? En wat kan de koning antwoorden als hem wordt gevraagd wat hij van de oorlog in Oekraïne vindt?

 

Ik volg de koninklijke stoet tot aan Beppie Kraft. Bij haar ‘Loat us same’, een lied over dat het leven genoten moet worden omdat elke dag de laatste kan zijn op de melodie van de Parelvissers, schiet ik vol. Voordat ik de televisie uitzet denk ik Willem-Alexander ook een traantje weg te zien pinken. Maar dat kan ook mijn verbeelding zijn. Wat vaststaat is dat iedereen heel erg zijn best deed om blij te zijn. En ook dat Máxima’s charmes nog steeds zegevieren in het koninklijke charmeoffensief. Als Amalia haar moeder wat dat betreft weet te evenaren kan het ook nog weleens mee gaan vallen met de populariteit van ons koningshuis.