Lang leve de vleermuis
Zeker de exemplaren die in spouwmuren leven.
De vleermuis is een beschermde diersoort en dat is zonder meer een goede zaak. Dat is de ene kant van dit verhaaltje. Dat honderdduizenden huishoudens in ons land hun spouwmuren willen isoleren om zo de gasrekening te drukken, is de andere kant van dit verhaaltje en ook al zo’n goede zaak. Wat deze twee met elkaar te maken hebben?
Vleermuizen wonen graag in spouwmuren en als je de pech hebt dat ze die van jou hebben gekozen, mag je niet meer isoleren en blijf je voor de vogeltjes – en de vleesmuizen – stoken. Om er alleen al achter te komen óf er een vleermuizenfamilie in je spouwmuur huist, is een hele toer. In het appartementengebouw waar ik woon, met twee spouwmuren die ieder zo’n vijftien meter breed zijn en veertien verdiepingen tellen, is dat bijvoorbeeld niet een simpele kwestie van even met een cameraatje naar binnen gluren. Dat laatste mag overigens ook niet meer omdat de hoogste bestuursrechter in augustus 2023 een streep door deze methode zette. Reden? Kleine vleermuissoorten zijn makkelijk over het hoofd te zien en aanwezige leidingen zouden het zicht kunnen belemmeren. Deze werkwijze voldoet daarom volgens de rechters niet aan de zogenoemde zorgplicht uit de Omgevingswet. Ware het niet dat de mens ontzettend vindingrijk is, dan zou dat de komende jaren een enorme aderlating zijn voor de woningisolatie – met alle gevolgen voor het milieu van dien.
Gelukkig is er een nieuwe methode ontwikkeld op basis van dna-detectie (simpelweg komt die erop neer dat dna dat door de beestjes in de spouwmuren wordt achtergelaten makkelijk kan worden gedetecteerd). Zodra die methode wordt goedgekeurd, wat hopelijk in de tweede helft van dit jaar gebeurt, kunnen er weer meters worden gemaakt op de woningisolatiemarkt. Behalve als er vleermuis-dna wordt aangetroffen natuurlijk. Want dan prevaleert het bestaansrecht van de vleesmuizensoort boven warme voeten voor de mensensoort. Hoe geweldig zou het zijn als wij mensen net zo zorgvuldig met elkaar zouden omspringen als we dat met vleermuizen, brulkikkers en voor mijn part zuigmuizen doen? Want dan zou de wereld er heel wat anders uitzien.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
