Franska.nl

La vie Normandie

 

Ik vertelde je al kort over mijn Franse avonturen. De bedden waar ik pas over schreef zijn uiteindelijk gekomen, al moesten de verhuizers er een extra rit voor maken omdat ze alles wat mee naar Frankrijk moest al ingeladen hadden. 

 

Het Franse leven is anders dan hier. Relaxter. Zo moet je bijvoorbeeld gewoon de tijd nemen voor je boodschappen. Afstanden zijn hier groter, hoewel ik bof dat ik op acht minuten afstand zit van een dorp met wel vier bakkers.

Want brood is belangrijk hier. Heel belangrijk. Het zal per regio verschillen, maar een van de bakkers in het dorp opent al om zes uur en is tot ‘s avonds acht uur geopend, vier dagen per week, en op zondag van zes tot twee. Op maandag zijn veel bakkers dicht, maar ze stemmen openingstijden altijd met elkaar af, net als de vakanties, zodat je nooit zonder brood hoeft te zitten. Mijn favoriete bakker is bijvoorbeeld op woensdag en donderdag gesloten en verder dagelijks open van half zeven ‘s ochtends tot half acht ‘s avonds en op zondag tot half twee.

En dan de markt, daar keuvelt iedereen uitgebreid over de laatste nieuwtjes in het dorp en lijkt het verhaal van kraam tot kraam een andere wending te krijgen. Je weet, ik heb een zwak voor ambachtelijk bereide producten en streekproducten. Groenten, fruit, boerenkazen, room en boter, alles is hier op de markt te vinden, en wat te denken van de lokale gedroogde worsten. Met hazelnoten of walnoten, met vijg of blauwaderkaas, van wild, met eend, je kunt het zo gek niet bedenken of ze maken het en laten ruim proeven. Er is een producent die zelfs worsten maakt in de vorm van kazen. Die had ik echt nog nooit eerder ergens gezien. 

Supermarkten zijn trouwens ook echt van een ander kaliber hier. Op een kleine twintig minuten afstand zit de allergrootste E.Leclerc die ik ooit gezien heb. Met een verse-visafdeling waar menig viswinkel jaloers op zou zijn, een vers-vleesafdeling groter dan de gemiddelde Nederlandse slagerij, en daarnaast nog schappen vol met vers vlees. Voor Nhaan zijn er zelfs kilopakken met vers vlees ‘pour chien’, voor een prijs waar je in Nederland  blikvoer voor koopt. Overigens is E.lecrerc niet de enige, er zitten er nog veel meer, zoals Intermarché, Carrefour, Leaderprice en Lidl, maar die heb ik nog niet uitgeprobeerd.

Eten en tafelen is een belangrijk deel van de cultuur hier. Het hoort erbij. Zo was ik gisteren in  kasteel Baumesnil. Serviezen, servetten vouwen, demonstraties karamel maken, het maakt allemaal deel uit van hun vaste opstelling. Er zijn ook nacht-openstellingen met kaarsen en vuurwerk en er is  een fantastisch labyrint. Er is dus veel te ontdekken – zo las ik daar bijvoorbeeld dat de Franse naam voor wat wij lange vingers of lepelbiscuit noemen, de biscuits à la cuilière, simpelweg aan die naam komen omdat ze oorspronkelijk met twee lepels op het bakblik geschept werden.

Kortom, de komende jaren ben ik hier nog niet uitgekeken en uitgeleerd.