Franska.nl

Tjonge, wat een ophef was er weer. Meestal gaat die ophef om conservatief-progressieve zaken. Of rechts-links, zo je wilt. Zoals die abortusdemonstranten bij klinieken, de Amerikaanse president of de uitslag van de provinciale-statenverkiezingen. Maar deze ophef was toch wel weer van een andere orde… Die ging over een strip. Een verzonnen verhaal, dus. Getekend ook nog. En ingekleurd. Op papier. Bovendien ging het niet om iemand die iets lelijks deed, geen gewichtige jongens die een bank beroven, of een miljardair die zijn familie financieel uitbuit. Nee, het ging om twee vrouwen die aan een tafeltje zaten en – heel gevaarlijk – verliefd naar elkaar keken.
Of eigenlijk, daar ging het helemaal niet over, want die hele strip ging over een halfnaakte eend (WAT? Geen broek aan?! Viespeuk!) die zijn neefjes alleen opvoedt (WAT? Een man alleen?! Waar zijn die ouders?!).
En in één tekeningetje zaten dus twee vrouwelijke figuranten. Figuranten. Ook nog verliefd te wezen.

Het zou veel mensen vast niet eens zijn opgevallen als ‘de Donald Duck’ er niet mee naar buiten was getreden. Maar dat kwam DD wel, omdat het stripblad een bijzonder verzoek had gekregen van een meisje met twee homo-vaders en twee lesbi-moeders. En omdat Donald met zijn tijd meegaat (behalve die afwezige broek, viespeuken), en het in Nederland heel normaal is dat niet elke relatie nauwe banden heeft met de jaren ‘50, werd hier gehoor aan gegeven. En nogmaals, het ging hier dus om een daad van liefde, hè. Met alleen maar een getekend hartje tussen twee mensen.

Moet je eens kijken wat voor een reacties ik voorbij zag komen. Ik heb ze even voor je gekopieerd:

‘Dramland Nederland bereikt nieuw indoctrinatiedieptepunt: lesbisch stel in Donald Duck’

Of: ‘Dat betekent niet dat viezigheden als normaal mogen worden gezien. Voor mijn nichtjes en neven zal ik geen Donald Duck boekjes meer kopen als deze ziekelijke levensbeschouwingen aan kinderen worden opgedrongen.’

Of: ‘Jonge lezers willen gewoon een strip lezen, die interesseert hele intolerante en onverdraagzame inclusiviteitsgezwam helemaal niets. Ze worden geïndoctrineerd door radicale volwassenen.’

Nou.

Ik dácht altijd dat we een tolerant land zijn. Waarin iedereen zichzelf mag zijn. Maar blijkbaar vinden  sommige mensen zo’n tekeningetje bedreigend. Eng. Indoctrinatie.

Tja, dan denk ik eigenlijk maar één ding: er zijn nog veel meer van dit soort plaatjes nodig om te laten zien hoe gewoon het is om níet aan de jaren-vijftig-standaard te voldoen. Dat liefde niet bedreigend is, dat dit plaatje geen indoctrinatie is (zelf ooit van seksuele voorkeur veranderd door een tekening?) en dat de samenleving dus niet bestaat uit louter brave gezinnetjes – zoals die van mij.

De beste tweet kwam toch wel van ene @Whiphid: ‘Hoe raken kinderen hiervan geïndoctrineerd? Ik heb nog vrij weinig Donald Duck-lezers ontmoet die op basis van de stripjes een relatie zijn aangegaan met een eend.’