Koekeloeren
Ken je die reclame van die bouwmarkt met die seksende insecten? Ik zit altijd met een lichte gêne te kijken. Maar de bouwmarkt heeft wel een punt.
Ook ik ben me sinds de coronacrisis opeens veel meer bewust van de natuur om me heen. Noem het zen, noem het onthaasten of mindfulness, noem het wat je wil, maar ik ben me meer bewust van de natuur dan ooit tevoren.
Nu op Schiphol het luchtverkeer drastisch is afgenomen hoor ik allerlei nieuwe geluiden. In plaats van de huilende motoren van een vliegtuig op de startbaan word ik nu iedere ochtend heel vroeg wakker van een kakofonie van vogelgeluiden.
Gisteren hing er een grote bonte specht aan een van de vogelhuisjes in mijn tuin te roffelen. Toen ik net mijn Takkie uitliet, liep er een prachtige mannetjesfazant door het park te paraderen en zag ik merels tikkertje spelen in de lucht. Een enorme buizerd zat op een tak te wachten tot hij toe kon slaan.
Het lijkt net of ik zelf ook uit een lange winterslaap ontwaakt ben. Of het hollen en haasten abrupt is afgelopen. Alles moest altijd ‘effe gauw’, want mijn agenda met het volgende actiepunt bepaalde het ritme van de dag.
De keren in de week dat ik nu de deur uit moet zijn op een hand te tellen. Hooguit een blokje om met de hond en een rondje naar de super. Ik neem nu alle tijd om te genieten van het groen om mij heen en de rust van een lege kalender.
Vanaf het moment dat ik thuis aan het werk moest heeft de zon geschenen. Nu is het meivakantie en is het buiten nat. De weervrouw voorspelt voor de komende week veel regenachtige dagen, alsof de natuur wil zeggen dat ik deze vrije dagen ook thuis moet blijven.
Dat geeft mij alleen maar meer tijd om naar de natuur te koekeloeren. Nooit geweten dat onthaasten zo eenvoudig kon zijn.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
