Kleine Flo en de drie pyjama’s
‘U wilt ze alle drie?’ Dat had de verkoopster van de eigenlijk veel te dure pyjama’s niet verwacht.
Ik knik. Die met de blauwe harten, die met de Eiffeltorentjes erop en natuurlijk de pyjama waarbij mouwen, pijpen en middenstuk een andere kleur streep hebben. ‘Dan is Flo echt een teddybeer.’ Middelste meisje knikt tevreden. Ook nog eens schattige onderbroekjes erbij in vergelijkbare motieven, doet u maar. Als we de Petit Bateauwinkel in de Rue de Sèvres uitlopen, denk ik aan kleine Sjang. Althans, zo heette hij volgens mij. De hoofdpersoon uit een kinderboek dat ik elke keer weer wilde lezen. Zijn moeder nam hem mee uit winkelen en hees hem van kruin tot kleine teen in nieuwe kleren. Laag over laag. Dat het allemaal een beetje groot was, zei kleine Sjang. Dat was juist goed. Na de winkelsessie stopte moeder kleine Sjang haar geldbuidel toe. Die was zwaar en vol. Ze moest even iets ophalen, dan zou ze terug zijn. En daar ging ze. Sjang was alleen.
Ik voel me een beetje als de moeder van Sjang. Ik bereid iets voor waar mijn liefste Flo geen weet van heeft. Logeren gaat ze sowieso. Dus daar moet ze wel een beetje netjes in bed liggen. Als ik aan Flo in een bed denk, ril ik. Al bijna zestien jaar slaapt ze bij ons. Hoe kan ik haar dit aandoen? En misschien, heel misschien, gaat Flo iets langer weg. Om te ‘resetten’ zoals de deskundigen het noemen. Want als we eerlijk zijn, is het thuis niet meer te doen. Vuilniszakken plakte ik tegen ons slaapkamerraam zodat ze de buurkindjes niet in de tuin ziet spelen. Daar wordt ze onrustig van. Met de hond wandelen durf ik alleen als we met de auto naar een rustige plek gaan. En als ik ons parkje weer oprijd en ik zie onze lieve buurman met zijn kinderen voetballen, ga ik nog even een blokje om. De confrontatie mijdend. Flo is gewoon even niet meer Flo. De drie r-en (rust, reinheid en regelmaat) hebben plaatsgemaakt voor drie o’s. Die van ontevreden, onvoorspelbaar en onrustig.
Omdat ik niet weet wat er wanneer gaat gebeuren, bereid ik Flo voor. Ik knip haar nagels zo kort mogelijk en föhn haar prachtige haar dat krullend over haar schouders valt. Over haar kleertjes spray ik mijn parfum, in de hoop haar straks een veilig gevoel te geven.
Ik denk aan die dappere kleine Sjang die uiteindelijk werd opgevangen door een Amerikaanse soldaat en een mooi leven kreeg. Dit zal vast ook weer goedkomen. Laat die storm nu dan maar komen, dan gaat hij vast ook weer een keer voorbij.
Door: May-Britt Mobach
