Klantenservice heet de afdeling officieel

 

Al is het woord service in dit geval wel zwaar overtrokken.

 

 

Wat ik afgelopen maandag deed? Ik probeerde contact te krijgen met de klantenservice van DPG Media. Daar valt onder andere Het Parool onder namelijk en het abonnement dat we daarop hadden is gesneuveld in onze laatste jaarlijkse waar-blijf-ons-geld-want-het-vliegt-de-deur-uit evaluatieronde. Per 1 januari zou het stoppen en inderdaad lukte het meteen vanaf die datum niet meer om in te loggen. Alleen was het abonnementsgeld voor het eerste kwartaal van dit jaar weer wél gewoon afgeschreven.

 

Even bellen dus.

 

Ik krijg meteen te horen dat ik spreek met de klantenservice van Het Parool. Gevolgd door de mededeling dat ik ben doorverbonden met de klantenservice van DPG Media. Gevolgd door een riedel dat ze, om hun klanten zo goed mogelijk van dienst te kunnen zijn en mij door te kunnen verbinden met de juiste medewerker, vragen of ik hierna mijn vraag kan inspreken, wat ik doe – ‘Abonnement opgezegd, bedrag toch afgeschreven van mijn rekening, maar inloggen op de digitale krant lukt niet meer.’

 

Ik word bedankt voor het inspreken van mijn vraag en meteen volgt er weer een menuutje. Want om hun service blijvend te kunnen verbeteren zou ik hun een enorm plezier doen met het beantwoorden van een vijftal korte vragen. Omdat ik daar geen zin in heb toets ik een nul in en krijg ik te horen dat ik er – ja duh! – voor gekozen heb om niet aan het onderzoek deel te nemen met nog weer even later de mededeling dat er nog vijf wachtenden voor me zijn.

 

Ik zet mijn telefoon op de speaker en ga door met wat er verder zoal te doen is op deze maandag en wat denk je? Nadat er een half uurtje later nog maar één wachtende voor me is word ik er plompverloren uitgegooid en begint de hele riedel weer van voren af aan.

 

Acht(!) keer op een rij word ik er na ellenlang wachten uitgegooid maar dan heb ik toch echt beet en krijg ik een vermoeide mevrouw aan de telefoon die me vriendelijk verzoekt om een ander nummer te bellen. Pas als ik heb opgehangen en het door haar opgegeven nummer aan het intoetsen ben, zie ik dat ze me precies hetzelfde nummer heeft gegeven dat ik al de hele ochtend bel en kan ik mezelf wel voor mijn kop slaan omdat ik dat zo langzamerhand natuurlijk allang uit mijn hoofd had moeten weten.

 

Of het nog gelukt is maandag met die klantenservice? ’s Middags rond de klok van vijf! De meneer die ik toen aan de lijn had regelde meteen dat het afgeschreven bedrag teruggestort zou worden. Verder wist hij me te vertellen dat het heus niet alleen vanwege personeelstekorten is dat hun bereikbaarheid zo belabberd is. Sommige van zijn collega’s, zo vertrouwde hij me toe, drukken een binnenkomende lijn weg als ze even geen zin meer hebben. Ik denk dat ik gewoon de vette pech had dat uitgerekend ik al die klaplopers trof en eruit werd gegooid als ik eigenlijk eindelijk aan de beurt was om te worden geholpen.

Door: Brigitte Bormans

Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.

Afbeelding van Brigitte Bormans