roadtrip door Europa
Hoe zit het nu eigenlijk, reizen binnen Europa? Kan het alweer een beetje of juichen we te vroeg?
Kiki belde haar beste vriendin, pakte de auto en ging op avontuur. Bestemming 2? Logis Hôtel Butgenbacher Hof in België.
Laat ik de angel er maar meteen uittrekken, dan hebben we dat in ieder geval gehad. Na een kleine vier minuten lopen (vanaf iedere vertrouwde plek die ik ken) ben ik verdwaald. Ik noem het ook wel geografisch gehandicapt zijn en ja, het is ernstig. Het stipje van Google Maps waar je makkelijk kunt zien welke kant je oploopt snap ik niet en als een navigatiesysteem zegt ‘ga in noordoostelijke richting’, dan breekt het zweet me uit.
Het is dan ook niet vreemd dat ik op roadtripdag 2 op een totaal ander adres in België sta dan eigenlijk de bedoeling is. ‘Markplatz 8, het staat hier écht!’ sputter ik nog verontwaardigd uit. Mijn beste vriendin weet al beter. ‘Zou het kunnen dat je toch ergens een verkeerd adres hebt ingevuld op de navigatie?’ Roos en ik bevinden ons in België, dat is één ding dat zeker is, maar waar precies mag Joost weten en dat ons hotel nog een half uur de andere kant op rijden is ook.
Gelukkig glijdt onze Peugeot 508 SW over het wegdek (alsof je de meest gladgeschoren benen op aard aait) en blijkt Logis Hôtel Butgenbacher Hof een zwembad te hebben. Kijk, daar scoor je dan weer punten mee. Al werkt de ‘Heimatgefuhl’ tweepersoonskamer (dit is dus het gedeelte waar ze Duits praten in België) met terras ook mee. Net als het feit dat het hotel zich temidden van de ongerepte natuur van de Oostkantons bevindt. Rond het hotel kun je meteen op verkenning, te voet of met de fiets. Doen we ook, het meer van Bütgenbach is een aanrader, horen we van anderen. Als wij er aankomen is de party alleen al schlüss, de maximumcapaciteit van 500 man is bereikt. Er heerst immers nog steeds een pandemie en de stranden moeten beschermd worden tegen overenthousiaste toeristen. Valt ook wel weer iets voor te zeggen.
Dan maar terug naar het terras. Wat overigens geen straf is, want Logis Hôtel Butgenbacher Hof is een hotel waar je een weekend naartoe gaat en in principe niet vandaan hoeft. Waar je aankomt op het terras en de ober vraagt: ‘Wilt u de zomerrosé? Die is wat lichter.’ en jij dan alleen maar kan knikken. Het is een plek waar Bourgondiërs helemaal aan hun trekken komen, komen we ’s avonds achter. De chef-koks gaan tot het gaatje om de gasten te verrassen en gebruiken voornamelijk seizoensgebonden ingrediënten en lokale producten. Ik weet niet precies wat ze met die perzikcarpaccio doen als toetje, maar ze mogen er nooit meer mee stoppen…
Morgenvroeg de wekker en op naar la douce France. Wimereux, we komen eraan!
