Katie was al bijna aan de beurt bij de kassa toen ze haar zag zitten

dit moet ik even kwijt

 

‘Deze vrouw had bij ons in het dorp gewoond en was getrouwd met één van de notabelen.’

 

 

 

‘Ik was die dag bij familie geweest die een uur rijden bij ons vandaan woont. Het was een beetje uitgelopen. Omdat ik niet wist of ik de supermarkt “thuis” nog zou halen sloeg ik onderweg af bij een winkelcentrum waar aan het logo te zien een grote vestiging van Albert Heijn zat. Ik was al bijna aan de beurt bij de kassa toen ik haar zag zitten. Ze zat achter de kassa van mijn rij – die best lang was geweest en lang had geduurd omdat iedereen hier blijkbaar groot insloeg – en in een impuls deed ik alsof ik iets vergeten was om even later weer achteraan aan te sluiten in een andere rij.

 

Deze vrouw had bij ons in het dorp gewoond en was getrouwd met één van de notabelen.

 

Toen haar man er met een jongere versie van haar vandoor ging had het, zoals dat een echt dorp betaamt, gegonsd van de geruchten. Omdat ze altijd een beetje op zichzelf was geweest – sommigen noemden het arrogant en anderen maakten ervan dat ze zich als ‘vrouw van’ te goed voelde voor ons gewone mensen – kon ze op weinig sympathie rekenen. Maar vanaf het moment dat de geruchtenmachine goed en wel op stoom kwam, leek ze van de aardbodem verdwenen. Niemand wist waar ze naartoe was vertrokken en niemand zag haar nog ooit.

 

Ik herkende haar toen ze even opkeek van haar kassa. Later besefte ik dat ik de aanblik van deze keurige vrouw, tegen wie in het verleden toch wel een beetje op werd gekeken en die nu blijkbaar haar geld moest verdienen als kassière, te pijnlijk had gevonden. Toen ik weer in de auto zat was ik er oprecht ontdaan van. Zou haar ex weten dat dit hier nu haar leven was en voelde hij zich daar niet schuldig over? Wisten hun kinderen – ze hadden een groot gezin van inmiddels volwassen kinderen – waar hun moeder terecht was gekomen?

 

Had ze überhaupt nog wel contact met haar kinderen? Of had ze besloten om van niemand afhankelijk te willen zijn en vond ik het erger om haar zo te zien dan zij het zelf ervaarde?

 

Dat ik haar die dag achter de kassa zag, heb ik voor mezelf gehouden. Want wat de reden daarvan ook is, ze verdient hoe dan ook geen leedvermaak.’

 

Katie’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.

 

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.