‘Was er iets aan de hand waar we ons zorgen om moesten maken?’
‘Ze was altijd afstandelijk en zei nooit van harte gedag als we elkaar tegenkwamen in de gemeenschappelijke hal van ons appartementengebouw. Zelfs toen ik haar feliciteerde omdat ze zichtbaar hoogzwanger was, bleef ze gereserveerd. Raar mens, vonden we. Dat de baby was geboren viel niet te ontkennen. We hoorden het kindje vaak huilen. In het begin was het gehuil van korte duur. Maar het gehuil hield steeds langer aan en werd ook steeds heftiger. Toen we op een avond meer dan een half uur hadden getimed gingen we ons zorgen maken. Was hier iets aan de hand wat we moesten melden?
Ik wachtte op een moment dat ik haar weer eens tegen het lijf zou lopen en ik haar erop aan kon spreken. Toen dat gebeurde vroeg ik haar of alles goed was met haar kindje omdat we het zo vaak hoorden huilen. Als blikken konden doden had ik die vraag vast niet overleefd, zo vernietigend keek ze naar me. Verder deed ze er het zwijgen toe. Maar daarna werd het gehuil minder, wat ons eigenlijk alleen maar extra alert maakte. Toen het huilen weer erger werd en langer aanhield, besloten we om er anoniem melding van te maken bij Meldpunt Kindermishandeling. Onze melding werd serieus genomen, er werd rapport van gemaakt en er zou iemand poolshoogte gaan nemen. We denken dat dat inderdaad is gebeurd, want op een gegeven moment hield het huilen zo goed als op.
Kortgeleden kwamen we erachter dat haar appartement te koop staat en dat ze gaat verhuizen. Ik word daar angstig van. Zal er straks iemand zijn die zich om een huilend kind bekommert? Het kindje zelf heb ik maar één keer gezien. Dat was toen het nog in de wandelwagen lag te slapen. Ingestopt onder een dekentjes en amper zichtbaar. Ik heb nogmaals contact opgenomen met het Meldpunt. Daar werd me bevestigd dat er inderdaad contact is geweest met mijn buren maar dat er verder natuurlijk geen informatie over kan worden verstrekt. Ze kunnen er niets mee dat mevrouw nu gaat verhuizen.
Ik kan de kwetsbaarheid van dit kindje maar moeilijk loslaten. Overgeleverd aan een moeder die misschien wel niet het beste met haar voor heeft. En niemand die zich er verder om bekommert.’
Kate’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.
Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.
