Kaj krijgt een kind
Marijes zoon van 18 is eerstejaarsstudent in Groningen. Toen hij afgelopen weekend thuiskwam, had hij niet alleen een berg was bij zich, maar ook een zeer verrassende mededeling.
‘Als ik Kaj zondagavond voor het station afzet, pak ik hem nog even stevig vast. Een lange slungelige jongen is het. Mijn zoon van 18. Eerstejaarsstudent in Groningen en de wereld ligt aan zijn voeten.
Afgelopen september is hij met een aantal vrienden op een etage gaan wonen. Hij werd lid van een gezellige studentenvereniging en naast studeren, wat hij heus wel doet, geniet hij ten volle van het studentenleven. Feestje hier, borrel daar: Kaj is erbij.
Op zich niets bijzonders. Tot hij afgelopen vrijdag plotseling belde en vroeg of we hem van het station wilden komen halen. Onverwachts wilde hij het weekend bij ons doorbrengen. Hé, wat gezellig, dacht ik nog. En deed nog snel wat boodschappen om zijn lievelingseten te maken.
Als ik hem aan zie komen lopen zie ik al dat er iets aan de hand is. Zijn blik is serieus en hij ziet er wat bleek uit. In de auto praten we over koetjes en kalfjes, maar ik merk dat hij nerveus is. Hij wrijft steeds maar in zijn handen. Niks voor hem. Maar ik vraag niet verder. Eerst maar naar huis.
Thuis vraagt hij zenuwachtig of we iets willen drinken en of we even bij hem komen zitten. Want hij wil ons iets vertellen. Inmiddels zijn mijn man en ik wel heel nieuwsgierig. Er schiet van alles door mijn hoofd. Dat hij met zijn studie wil stoppen, dat hij geldproblemen heeft.
En dan opeens, zomaar uit het niets hoor ik hem zeggen: ‘Ik word vader.’ Niet begrijpend kijk ik hem aan. Wat zegt hij nou? Dan kijk ik naar mijn man die vraagt of Kaj nog eens wil herhalen wat hij net zei. En Kaj zegt lacherig dat hij vader wordt.
Mijn eigen Kaj, zelf nog een kind, wordt vader. Ik ben sprakeloos en weet echt niet wat ik hierop moet zeggen. Alsof ik droom luister ik naar hem. Dat het meisje dat hij op de vereniging leerde kennen van de week naar hem toe is gekomen om te zeggen dat ze zwanger is. Van hem.
Dat ze het zeker weet, want er is geen andere jongen met wie ze naar bed was geweest. Dat het gebeurd is na het lustrumfeest. Toen ze allebei behoorlijk aangeschoten met elkaar in bed zijn beland. Dat ze aan de pil is, maar zo ziek was van de kater dat ze de volgende dag moest overgeven en die pil waarschijnlijk niet is ‘blijven zitten’. En nu is ze al vier weken overtijd. En ze wil het houden.
Zijn woorden dwarrelen door mijn hoofd. En ik moet lachen van de zenuwen. Ze wil het houden. Dan word ik dus oma. En Kaj wordt vader. Mijn kleine Kaj.
Hoe het allemaal verder moet weet ik eerlijk gezegd niet. Maar ik wil niet opnieuw voor een baby zorgen. Na jaren moederen ben ik juist zo blij dat ik weer fulltime werk. Mijn baan wil ik niet kwijt om weer thuis voor een kind te zorgen. Kaj en dat meisje zullen samen een manier moeten vinden om hiermee om te gaan.
Natuurlijk willen mijn man en ik ze helpen, advies geven, ondersteunen. Maar om weer in de luiers te zitten, nachten door te moeten halen… Om een baby op te voeden tot een volwassen mens… Geen haar op mijn hoofd die daaraan denkt. Of ben ik nu egoïstisch?’
Door: Marije
