Je hoeft maar één minuut per dag te trainen om topfit te zijn
Ja hoor, dat was eigenlijk het eerste wat ik dacht toen ik deze wijsheid hoorde.
Ik maar boksen en bootcampen en weer boksen, uren en dagen per week tot ik niet meer kon door mijn rug en nu blijkt één minuut genoeg te zijn. Eerlijk, best wel oneerlijk. Toch? Maar het geeft de antisporter ook hoop.
Fit zijn en blijven is zo makkelijk niet. We zijn massaal op ons gat gaan zitten onder het werk, op het loopje naar het koffiezetapparaat na, en de meesten van ons verkiezen de voiture of het OV boven een fiets of de benenwagen. Nu Netflix ook nog eens volkshobby nummer één is geworden stokt de beweging en neemt het antibewegen dramatische vormen aan. Komt nog eens bij dat we onze broccoli en komkommers niet meer zelf hoeven te verbouwen, de interieurverzorgster voor je stofzuigt en het bed opmaakt en je fitheid verdampt waar je bij staat. Nou, niet als het aan ultrahardloper Andy Magness uit Nieuw-Zeeland ligt. Een ultrahardloper, ja, daar schrok ik ook een beetje van. Ik dacht dat hardloper zijn al intensief was, maar je hebt blijkbaar ook mensen die dit ultra doen. Hij zweert bij The One Minute Workout om vervolgens wedstrijden van 80 kilometer te lopen. Mamma mia.
Liever lui dan moe als we zijn willen we natuurlijk weten hoe het zit. Het was zo simpel dat ik een beetje last van plaatsvervangende schaamte kreeg. Je sprint twintig seconden lang zo hard als je kan op hoge intensiteit en komt daarna even bij op een normaal tempo. Je herhaalt dat krankzinnig harde lopen nog eens twee keer twintig seconden en klaar ben je. Het schijnt de meest effectieve training te zijn die er bestaat. Kort en intensief is beter dan lang en wat lichter.
Voor het geval dat je nu denkt dat Magness en ik helemaal koekoek zijn geworden: er is heus wel degelijk onderzoek gedaan. De ene groep deed drie keer per week de één-minuut-training, de andere groep trainde matig maar lang met 150 minuten per week. Het resultaat na drie maanden? Allebei de groepen waren net zo fit. Het idee is dat je snel je energiereserves opbrandt en dat het niet draait om de hoeveelheid reserve die je hebt.
Eureka, ik ben niet zo’n hardloper maar als ik het trainingsschema van The One Minute Workout ga volgen zou ik dus zomaar een ultrahardloper kunnen worden. Ik geloof dat ik even moet bijkomen van de schrik. Voor een goed schema moet je het boek van professor Martin Gabala er even op naslaan, dan zie ik je vast een keer aan de start van zo’n ultrahardloopwedstrijd.
Bron: Runner’s World
Door: Adeline Mans
