Franska.nl

‘Jarenlang waren de eerste weken van januari de hel’

Simone moet zichzelf nog steeds even knijpen als oud en nieuw erop zit en ze niet meer aan het werk hoeft.

‘Ik moet mezelf nog steeds even knijpen als oud en nieuw erop zit en ik niet meer aan het werk hoef. Jarenlang waren de eerste weken van januari de meest depressieve van het hele jaar. Na een paar vrije weken moest ik dan weer terug naar kantoor. Terug naar de sleur van alledag, naar de collega’s waar ik weinig mee op had, naar de uitgekauwde lunches in de kantine, de suffe praatjes bij de koffieautomaat en de slappe toespraak van onze manager, die elk jaar opnieuw weer de hoop uitsprak dat het nieuwe jaar nóg beter zou worden dan het voorgaande jaar en dat hij op ons allemaal rekende.

De laatste jaren voor mijn pensioen waren een bezoeking. Ik moest de rit wel uitzitten omdat ik anders niet genoeg zou overhouden om van rond te komen, dus er was weinig te kiezen behalve doorbijten. Maar met de winter die dan pas net was begonnen en het voorjaar dat nog wel even op zich liet wachten, waren dit bij uitstek de weken die mijn toch al uitzichtloze administratieve baantje nóg uitzichtlozer deden lijken.

Eerst telde ik de jaren die ik nog moest tot mijn pensioen. Net zolang totdat de jaren maanden en uiteindelijk weken werden en ik er op een dag dan toch voorgoed een eind aan kon breien. Sinds die dag zijn mijn dagen weer gekleurd en word ik elke dag blij wakker. Maar het allerfijnste is de eerste maandag van januari. Die heb ik nu al drie keer mogen ‘vieren’ met het heerlijke vooruitzicht van alleen maar vrije dagen in het verschiet.

Ik ben al een keer naar de film geweest op die maandag en vorig jaar had ik met een vriendin afgesproken om te gaan lunchen. Dat bracht ons op het idee om onze vakantie voortaan lekker in januari te plannen in plaats van in de zomer, als iedereen zijn koffertje pakt om Nederland te ontvluchten. Volgende week gaan we samen richting Gran Canaria. We hebben er een appartementje gehuurd met een privébalkonnetje. Hopelijk kunnen we daar lekker een kopje koffie drinken in de ochtendzon. En wie weet een glaasje in de namiddag. Maar ook als de zon zich niet laat zien, schijnt hij toch wel voor me. Want ik ben vrij om te gaan en te staan waar ik wil en ik hoef nooit meer terug naar de sleur van alledag op dat saaie kantoor. Nooit meer uitgekauwde lunches of suffe praatjes bij de koffieautomaat, met collega’s waar ik weinig mee opheb. En al helemaal nooit meer de slappe toespraak van onze al even slappe manager.’

De naam Simone is gefingeerd. De echte naam is bekend bij de redactie.

Moet jou ook iets van het hart en wil je dat (anoniem) met ons delen? Stuur dan een mail naar info@franska.nl onder vermelding van ‘Dit moet ik even kwijt’.