Jacqueline van Lieshout is 50 en vol levenslust
“De seksualiteit van veel vrouwen ligt verstopt onder 25 kilo wasgoed.”
Er is een hoop gebeurd in het leven van Jacqueline van Lieshout (vandaag op de kop af 50 jaren schoon aan de haak) sinds ze haar laatste slok alcohol nam. Fit werd ze, in alle opzichten. Van daadkracht tot fysieke verschijning. Met het verdwijnen van de wijn vertrokken ook andere zaken uit haar leven. Overtollige kilo’s, maar ook sommige vriendschappen, voldeden niet meer aan de nieuwe standaard. De ruimte voor meer was enorm. Met stip op 1: lust forlife.
Met plezier en ook overtuigingsdrang deelt Jacqueline van Lieshout foto’s van een 37-jarige versie van zichzelf versus de vijftigjarige Jacqueline, en je zou denken dat ze de leeftijden van de foto’s verwisseld heeft. Je zou het evangelisatiedrift kunnen noemen, want Jacqueline laat geen kans onbenut om te wijzen op het geluk dat gloort als je dat vermaledijde glas gewoon laat staan. De transformatie van Jacqueline toen en nu was zo groot dat er behoefte was aan een nieuw boek. Haar twaalfde. LEVENSLUST De reis van gifbelt naar tempel markeert misschien wel haar wedergeboorte.
Jacqueline, het verhaal kan niet vaak genoeg verteld worden. Wat deed jou, een vrolijke innemer, besluiten om te stoppen met alcohol?
“Mijn toenmalige vriend en ik waren op Terschelling, gingen het leven vieren, en op een moment dacht hij echt dat hij doodging, zo slecht voelde hij zich. Met gierende banden gingen we naar de dokter die ons vroeg: ‘Wat hebben jullie gedaan?’ En ik zei: ‘We hebben drie dagen in een bad Sauvignon Blanc gelegen.’ En dat was eigenlijk ook echt zo.
Toen ben ik meteen gestopt. Ik was me ervan bewust dat minderen er niet in zat. Het was alles of niets voor mij. Ik ging in mijn eentje vechten en had geen hulp nodig. Ken je de film 28 Days* met Sandra Bullock? Die heb ik elke dag gekeken. Veertig dagen lang. Een soort therapie was het.”
Huilend fietste ze langs de volle terrassen op de Grote Markt in Haarlem, waar haar vriendinnen rond een knisperende fles rosé zaten. “Pareltjes condens vormden zich op het glas, het ijs danste in de wijnkoeler. Maar ik voelde dat ik moest doorzetten, al had ik het gevoel dat ik mezelf afsneed van een deel van mijn leven.”
“Mijn vrienden waren in eerste instantie heel supportive, maar na een paar maanden moest het maar weer over zijn. Dan ben je ineens een spelbreker. Ik voelde me heel eenzaam.”
Maar ook hier had de wolk een gouden randje. “Als je je door die gevechtjes heen worstelt, krijg je ineens cadeautjes. Je haar wordt voller, je nagels sterker, je huid wordt beter, je slaapt beter. En omdat ik geen kater had, ging ik meer sporten, langer met de hond lopen, en zo smolten de kilo’s.”
Na de uiterlijke transitie kwam er ook langzaam tijd voor het echte naar binnen kijken. “Vanaf mijn 16e heb ik gedronken om dingen weg te stoppen.
Ik heb 25 jaar onder water gelegen. Of beter: onder wijn gelegen.
En weet je wat het gekke is? Wat ik zocht in wijn, vond ik toen ik stopte.”
Een paar jaar geleden eindigde haar relatie en, op aanraden van een vriendin, besloot ze eens te gluren op een dating-app.
“Ik vinkte het vakje veertigers en vijftigers aan, dat was mijn vakje tenslotte. Nou, een verschrikking was het. Mannen met strakke Formule 1-shirtjes en een Max Verstappen-petje. Ook strooiden ze met foto’s van zichzelf met een volle boodschappentas in de lift. Geen idee, maar dat is blijkbaar een ding in datingland. Ik vond het helemaal niks. Toen ging ik voor de grap bij de twintigers en dertigers kijken. Het leek of de Wehkamp-gids op de grond viel. Ik ben als een kind met een speelgoedboek gaan kijken en aankruisen. Vlak voordat ik mijn eerste afspraak had, met een jongen van 32, dacht ik: ik wil witte wijn. Het was een bizarre gewaarwording; ik had nooit gedatezonder drank. De man kwam en ik ging natuurlijk niet drinken. Ik had een sensationele avond met hem. Ik ging douchen, slapen, werd fris wakker tussen de gladde lakens en dacht: maar dít is een leuke hobby.”
Ook dit leidde tot de behoefte om andere vrouwen te inspireren.
“Ik had een hele rit van avonturen waarover ik smakelijk vertelde in de podcast Wat Wil Je Drinken met Jan Heemskerk. Toen zei iemand: hier moet je ook een serie over maken. En dat werd Lust.”
De nieuwe podcastserie is een sensationeel succes met 120.000 luisteraars per maand.
“De helft van de huwelijken strandt in deze levensfase, dus het is interessant.
Vrouwen zien seks als een to-do-dingetje. Wij zien seksualiteit niet als een plezier voor onszelf maar als iets wat we aan een ander geven. Het hele ‘zin maken’-verhaal is natuurlijk absurd. 42% heeft pijn bij het vrijen. Seksualiteit bij vrouwen is iets raars. Althans, de perceptie ervan. We moeten het als jonge vrouwen goed kunnen, maar mogen het niet vaak gedaan hebben. Dat is dan ineens weer raar. En ja, dat moet veranderen, vind ik.”
Ze gaat verder. “Het is maatschappelijk interessant. De geschiedenis geeft aan dat vrouwen wellustiger types zijn dan mannen. Want clitoraal genot is alleen gericht op plezier zonder voortplantingsdoel. Daar zijn vrouwen uniek in, en dat wil ik meegeven. Genieten van seks is ook emancipatie.”
En daarom is er dit boek: LEVENSLUST Mijn reis van gifbelt naar tempel. Ze huilde toen ze het naar de drukker bracht en had dikke tranen toen ze het van de pers zag rollen. “Ik breng mijn boek uit op mijn verjaardag: vrijdag 13 december, in een limited edition van 2500 exemplaren.” In een speciaal gehuurde ruimte zal ze dagen achtereen haar boeken persoonlijk signeren en opsturen naar vrouwen die het nodig hebben.
Als ik opper dat haar boek voor vrouwen misschien wel zal fungeren als hun 28 Days, een manier om patronen te doorbreken en een nieuw leven te vormen, is Jacqueline voor het eerst in ons gesprek even stil. Wie weet, dat zou toch wat zijn.
LEVENSLUST Mijn reis van gifbelt naar tempel is hier te bestellen.
28 Days gaat over een journaliste die in dronken staat haar auto in de prak heeft gereden en kan kiezen tussen gevangenisstraf of 28 dagen afkicken.
Door: May-Britt Mobach
