Schuif maar aan

 

Annelies: Picture this: lange tafels, met tientallen, soms wel honderden gasten uit de omgeving die aanschuiven om te proeven van de plaatselijke wijn, truffel, artisjok of chocolade. Ik schoof lekker aan bij een Italiaanse sagra.

 

Het is een gebruikelijk tafereel op een Italiaanse sagra of festa, een feest ter ere van een lokaal product of ingrediënt. Elk dorp in Italië heeft zo z’n eigen sagra. Zoals Modigliana, een dorp in de streek Emilia-Romagna, waar het elk jaar in het derde weekend van april twee dagen lang om de Sangiovese-wijn draait: Sangiovese in Festa.

 
Op zaterdagmiddag hadden we al gezien hoe de paars-groene ballonnen in de vorm van grote druiventrossen overal in de straten werden opgehangen. De volgende dag waren de meeste door de warmte helaas tot kleine trosjes ineengeschrompeld, maar dat mocht de pret van de feestvierende dorpelingen niet drukken. Naarmate we dichter in de buurt van La Tribuna kwamen, de poort waardoor je het oude centrum van Modigliana binnengaat, werd de stemming vrolijker, en bij de oude markthallen ging het los. Daar, in een grote ruimte waar tot een aantal jaren geleden de dagelijkse overdekte markt werd gehouden, stonden lange tafels in rijen opgesteld voor de feestlunch. Bij binnenkomst in de Mercato Coperto kregen we een plaats toegewezen en er werd ons een lijstje in de hand gedrukt, waarop we naam, tafelnummer en bestelling moesten aangeven. Wilden we gevulde pasta met boter en salie, of risotto met Sangiovese? (De laatste natuurlijk.) Met het ingevulde lijstje gingen we naar de kassa om te betalen, om daarna rustig aan tafel te wachten tot onze bestelling werd gebracht.

 
Een uur later hadden we niet alleen heerlijk gegeten en gedronken, maar ook nog eens vrienden gemaakt met onze Italiaanse tafelburen. En daar draait het toch allemaal om bij een buurtfeest?!

 

 

 

 

Annelies Kooijman is freelance tekst- en eindredacteur en blogt op haar eigen website Parliamo italiano. Ze is helemaal gek op Italië sinds ze op haar achttiende een half jaartje in Florence woonde, voordat ze Italiaans ging studeren. Het eerste wat ze er altijd bestelt is spaghetti cacio e pepe.

Portretfoto: Lex van den Bosch