Onze hoofdstad heeft een drugsprobleem
Onze hoofdstad zucht onder de heerschappij van drugsbaronnen. De criminelen zijn er de baas geworden.
Hoogleraar Pieter Tops en journalist Jan Tromp komen tot deze treurige conclusie in hun rapport ‘De achterkant van Amsterdam’ dat in opdracht van burgemeester Halsema is geschreven.
Is het soms de Hollandse handelsgeest vanuit de 17e eeuw? Jan-Peter Balkenende noemde het ooit de VOC-mentaliteit, en volgens premier Mark Rutte ‘draait het in de economie om creativiteit, om ambitie. Om slim gebruik van moderne techniek. En om een internationale blik.’ Dat lijkt allemaal zeker van toepassing op de Amsterdamse drugshandel. Een bloeiende economie op zich, met bedragen waar de Nederlandse overheid jaloers op zou kunnen zijn.
Er is sprake van acht miljard euro aan verdachte transacties, waarvan een groot deel vanuit het buitenland in vastgoed wordt geïnvesteerd. Er zijn miljardairs onder deze cocaïnebazen. En net zoals de koopmannen uit de Gouden Eeuw hebben deze mensen miljoenen te besteden. Dat geld wordt via schimmige constructies in de reguliere economie gepompt. Een kwart van de Amsterdamse huizenmarkt zou zelfs met drugsgeld gefinancierd zijn en cash worden betaald. Daarbovenop komt nog de liberale blik, waar onze hoofdstad met haar rosse buurten en de Gay Pride Canal Parade patent op heeft.
In Amsterdam kijken ze nergens meer van op. Het gebruik van drugs wordt compleet normaal gevonden. Coke op de Zuidas. Yogasnuivende bakfietsmoeders, pillentikkende festivalbezoekers. Jaarlijks wordt er voor 75 miljoen euro aan cocaïne gebruikt. En dat alleen al in Amsterdam. De coffeeshops draaien een omzet van 300 miljoen euro en ook de partyscene is goed voor enorme omzetten. Tijdens het Amsterdam Dance Event wordt er in vijf dagen tijd al voor vijf miljoen aan drugs verhandeld.
Je gelooft het misschien niet, maar zelfs het Amsterdamse waterleidingbedrijf heeft er grote problemen door. Je wordt nog niet high van het Amsterdamse kraanwater, maar men moet steeds meer moeite doen om het oppervlaktewater te zuiveren dat door lozingen van verdovende middelen vervuild is geraakt.
Maar is het alleen een Amsterdams probleem? Ik moet steeds maar denken aan die Volendamse moeders die wanhopig hun best doen om hun kinderen van de drugs te houden. De Brabantse burgemeesters die proberen de drugscriminaliteit in te dammen. Boeren die onder druk gezet worden om hun akkers ter beschikking te stellen als wietplantage. Lommerrijke villawijken in de provincie waar achter hoge groene hagen complete drugslaboratoria aan het zicht van handhaving worden onttrokken. En als je nou denkt dat je die crimineel wel herkent? Dat is dus niet zo. Hij zit overal en kan ook zomaar je buurman zijn.
Het laatste woord is er nog niet over gezegd. En dat er in Amsterdam iets moet veranderen staat als een paal boven water. Straat voor straat, wijk voor wijk moet worden onderzocht op ondermijnende en criminele activiteiten. Burgemeester Halsema moet een lange adem hebben om dit langdurige en taaie gevecht met de drugscriminelen aan te durven en vol te houden. Maar ook dat volhardend zijn is onderdeel van de VOC-mentaliteit…
Bron: Het Parool.nl, kwrwater.nl
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
