Is er íemand die de logica hierachter snapt?
Sinds ik op de Veluwe woon, zit ik veel op de weg. Ook op tijden dat ik helemaal niet op de weg wil zitten.
Zo ook afgelopen zondag. Ik had een training in het altijd gezellige Scheveningen. Als voormalig Noordwijkse denk ik dan nog steeds: o, da’s om de hoek. Nou, think again, 1 uur en 52 minuten rijden. Hatseflats.
Dus zit ik op zondagmorgen op een onmogelijk tijdstip in de auto. Ik had min of meer verwacht dat ik de enige zou zijn op de weg. Nou, think again part 2, want het is dus serieus druk. Wat dóén al die mensen hier op zondagochtend? Ze zullen vast niet net als ik naar een training ‘Innersinging’ gaan.
En dan, halverwege de route, waar je lekker meerdere banen naast elkaar hebt…
Staat er plotseling boven de linkerbaan een rood kruis. Voor me zit iemand die het concept ‘inhalen’ niet helemaal begrepen heeft. Hij of zij probeert namelijk met 1 kilometer per uur verschil de auto ernaast voorbij te gaan.
Normaal gesproken had ik deze zin niet eens uit kunnen spreken of ik was er al aan voorbij gegaan. Maar nu loop ik dus tegen dat rode kruis aan. Deze valt voor mij in de categorie levensvragen: wáárom staat dat rode kruis daar? Waarom leg je asfalt aan om het vervolgens niet toegankelijk te maken?
Is het niet veilig om op zondagmorgen in te halen? Is het te druk, te rustig, te… wat?
Ik snap hier werkelijk he-le-maal niks van. Een mysterie. Is er überhaupt iemand die de gedachte hierachter kent? Als dat het geval is, alsjeblieft laat het me weten. Maak het wereldkundig, want ik kan het niet aan.
In mijn binnenspiegel zie ik een dikke Audi zo’n beetje op mijn achterbank landen. Blijkbaar ben ik niet de enige met deze levensvraag. Het volgende moment zit de Audi naast me, het rode kruis totaal negerend.
Daar ben ik dan toch weer net een te brave burger voor.
Mijn jeugdliefde, die qua autorijden zo’n beetje dacht dat hij Michael Schumacher himself was, loste zoiets anders op. Die zette luidkeels zijn knipperlicht naar links aan om zo totaal onsubtiel te laten weten: ‘Hee pannenkoek, ik wil erlangs!’
En daar gebeurde het, zondagochtend 10 voor half 9, ergens op de Utrechtse Heuvelrug. Ik deed mijn knipperlicht naar links aan. Mijn irritatie won het van mijn brave burgerschap. Helaas had de bestuurder voor me nog nooit van binnenspiegels gehoord, dus die bleef héél rustig met 101 kilometer per uur inhalen.
Ach ja, waar ben ik ook mee bezig
Ken je dat, dat je jezelf ineens ziet zitten en denkt: laat gaan joh. Zo’n moment had ik nu. Laatst zeij een vriend van me: ‘Al die agressie in het verkeer is nergens voor nodig, laat mensen lekker voorgaan, laat mensen lekker langzaam rijden, láát mensen lekker.’
Oké, dat doe ik dan nu. Maarreh…. Dat rode kruis, daar snap ik ondanks mijn hernieuwde zen state of mind nog steeds niks van.
