Mogen we voortaan één coronamaand per jaar?
Oudjaar, dat is even terugblikken op het afgelopen jaar. Voor ons was het een mooi jaar. Met natuurlijk de geboorte van ons eerste kleinkind als hoogtepunt.
Maar ook mijn oudste zoon die eindelijk zijn phd op de universiteit afrondde en kon kiezen uit banen. De jongste, die helemaal alleen naar Nieuw-Zeeland ging voor een stage en met wie ik in die tijd meer contact had dan in al die jaren op zijn studentenkamer in Eindhoven.
Mijn jongste dochter kreeg haar droombaan, mijn oudste een dochtertje en wij, mijn vriend en ik, genoten en genieten volop van al dat jong geluk.
Voor mij was het vooral een druk jaar. Met heel veel werk – ik klaag niet, veel werk is goed, maar soms heb ik de neiging wat veel hooi op mijn vork te nemen waardoor ik ieder weekend en iedere avond zit te tikken. Hoe lekker was dat in coronatijd, toen ik wekenlang thuis mocht werken (mijn woonplaats was in die eerste maanden een broedplaats van corona. Iets met carnaval. Mijn werkgever zag me liever niet op kantoor verschijnen). Ik weet nog wat een mooi voorjaar dat was: zat ik daar, in het zonnetje, met mijn laptop in de tuin. In de lunchpauzes ging ik met de hond wandelen, er vlogen geen vliegtuigen, er reden amper auto’s, er waren geen feestjes, geen bedrijfsuitjes, geen barbecues. Gewoon even niks. En ik weet het, veel mensen, vooral jonge mensen, hadden daar last van, maar ik vond het geweldig. Die rust! Het leek wel of de natuur opbloeide: volgens mij heb ik nog nooit zoveel bloemen en bloesem gezien. Zelfs de avondklok vond ik heerlijk. Die ging in om negen uur, de tijd dat ik al stilletjes naar mijn bed begin te verlangen. Omdat ik een hond heb, mocht ik er ’s avonds nog wel uit en dan liep ik door stille straten, bijna alleen op de wereld. Heerlijk.
Inmiddels is corona verdwenen en is alles weer ‘gewoon’. We kunnen weer, we mogen weer, we moeten weer. Maar soms verlang ik nog weleens naar dat hele rustige, zonnige voorjaar.
Dus eigenlijk wil ik pleiten voor één coronamaand per jaar. Begrijp me niet verkeerd: de ziekte wil ik niet terug, of hooguit als een griepje. Maar een maand met zo min mogelijk vliegtuigen (sorry KLM) en verkeer, ik denk dat dat heel goed is voor ons milieu. En het thuiswerken en ontbreken van sociale verplichtingen is heel goed voor mijn mentale gezondheid. Doen?
