In tijden van nood leer je je pubers kennen
Je zal toch puber zijn in deze tijd. Geen school, geen verplichtingen. Het lijkt wel vakantie.
Nou, die van mij zijn er nu al klaar mee…
Hun school zit potdicht. In eerste instantie werd dat met gejuich ontvangen. Uitslapen, niet ’s ochtends vroeg in een propvolle trein hoeven zitten. Niet studeren, geen tentamens. Maar die holadijee-stemming is inmiddels omgeslagen in een heel ander gevoel.
Want ook zij zien de gevolgen van deze hele situatie. De sportclub is dicht. Het eindexamen van vrienden komt in gevaar. Ze kunnen eigenlijk niet meer gaan en staan waar ze willen.
Zo had mijn dochter zich een slag in de rondte gewerkt om samen met haar beste vriendin een lang weekend naar Parijs te kunnen. Die stedentrip staat inmiddels behoorlijk op losse schroeven, want er zit helaas geen einddatum aan deze bizarre situatie.
Ondertussen maak ik me af en toe wel zorgen om ze. Nu blijkt dat het virus ook jonge mensen genadeloos in de klauwen kan hebben wil ik toch wel weten waar en met wie ze uithangen. Maar dat vinden mijn kinderen weer reuze-irritant. Wat ik natuurlijk best begrijp.
Het grote voordeel van deze nare toestand is dat ze nu dus veel thuis zijn en er op hun manier het beste van maken. Dat vind ik stiekem best gezellig.
Maar er is nog een pluspuntje. De vaatwasser wordt ongevraagd uitgeruimd. De hond mag opeens een extra blokkie om. Er wordt zelfs aangeboden om mee te helpen in de tuin of om een stofzuiger door het huis te halen. Zomaar, zonder dat ik het hoef te vragen.
Normaal gesproken zijn ze er niet zo van om iets in huis te doen. Zo zie je maar. In tijden van nood leer je je pubers kennen. Hebben ze toch iets onthouden van de opvoeding.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
