In de supermarkt moet ik even met m’n ogen knipperen: wat is alles duur geworden
Aan goede voornemens in het nieuwe jaar doe ik niet.
Met lijnen ben ik al jaren gestopt (een paar kilo minder is me het niet waard om continu nee te zeggen tegen chips, chocola en wijn), ik beweeg regelmatig en heb eigenlijk niks meer te wensen behalve dan het winnen van de staatsloterij.
Maar een stapje terug doen in januari kan geen kwaad. Dus niet meer ontbijten met tiramisu (mijn dochter had voor Kerstmis een schaal vol gemaakt en die kon ik echt niet laten bederven), geen toetjes meer met ijs, chocoladesaus en slagroom en geen vette oliebollen als tussendoortje.
Trouwens, net zo snel als de kilo’s eraan vlogen, vlogen de euro’s van mijn spaarrekening af. In de supermarkt moet ik regelmatig met mijn ogen knipperen. Producten die zomaar één, twee, drie euro duurder zijn geworden. Sinds wanneer zijn keukenpapier, kattenbakvulling, shampoo en een onsje ham zo duur?
Mijn energieverbruik heb ik al maanden geleden teruggeschroefd. Vroeger dacht ik daar niet eens over na. Ik had een vast contract, soms kreeg ik aan het eind van het jaar wat terug, soms moest ik wat bijbetalen, maar het ging nooit om grote bedragen. Dus ging de verwarming ’s nachts op 18 en ’s ochtends op 20 graden. En als het koud was, deden we er gewoon een graadje (of 2) bij. Ik bromde weleens tegen de kinderen dat ze het licht uit moesten doen als ze niet op hun kamer waren, maar echt een punt maakte ik er niet van.
Dat veranderde door de oorlog in Oekraïne en de energieprijzen die door het dak gingen. ‘We gaan niet in de kou zitten hoor’, riep ik eerst nog, maar als ik verhalen op internet las over rekeningen van duizend euro of meer, kreeg ik het stilletjes toch benauwd. Mijn vaste contract werd variabel en verdubbelde. En hoewel er deze maand een prijsplafond is, heb ik geen idee waar we uiteindelijk op uit gaan komen. Dus doen we voorlopig maar heel zuinig aan. We douchen korter, de verwarming komt niet hoger dan 19 en staat meestal nog lager. Met dikke truien en een warm dekentje is het best uit te houden op de bank.
Alleen met Kerst liep het spaak. De kinderen kwamen twee nachten logeren en opeens was weer in het hele huis het licht aan, werd er ’s ochtends door tien man om beurten gedoucht en ging de verwarming ’s ochtends al op standje behaaglijk. En ik liet het zo; ik wilde even alleen maar gezelligheid en geen zorgen.
Gelukkig is januari met hoge temperaturen voor de tijd van het jaar gestart. Zo kunnen we weer zuinig aan doen. En misschien valt het straks bij de eindafrekening allemaal wel mee en gaan we snel weer terug naar “normaal”. Ik wil best zuinig en duurzaam zijn, maar ietsjes warmer zou toch fijn zijn.
