Zo moeilijk is het niet

 

 

En we noemen haar … Imelda! Naar de schoenenverzamelende weduwe van oud-president Marcos van de Filipijnen. We hebben nog even getwijfeld over Adeline of Tineke – want ook wij zijn dol op schoenen (en zeg nou zelf … welke vrouw niet?) – maar het werd uiteindelijk toch Imelda..

 

 

 

 

Imelda Marcos bezat namelijk zo’n 3000 paar schoenen, en daar kunnen Adeline en ik niet tegenop. Adeline nét niet, en ik helemáál niet. En trouwens … voor zoveel schoenen heeft deze nieuwe Imelda ook geen plek hoor. Tenminste, dat vermoed ik. En Imelda Marcos kocht ze in het zwart en in het donkerbruin, en daar heeft deze nieuwe Imelda dus helemaal niets mee. Zij lijkt louter voorkeur te hebben voor felgekleurde exemplaren.

 

 

O, en ze koopt ze trouwens ook niet, maar ze steelt ze liever. Erg, hè? Als jij ’s avonds gezellig je leukgekleurde Croc’jes buiten laat staan – en zij is toevallig in de buurt – dan is de kans groot dat ze de volgende ochtend weg zijn. Of op zijn minst één ervan.

 

 

Wat moet je nou met één schoen, zou je denken. Maar blijkbaar heeft zij daar een goede verklaring voor, die ze ons vast binnenkort nog gaat geven. Ik verwacht een dezer dagen dus wel een Instagramaccount ofzo. Of een vlogsite. En daarna zal ze hoogstwaarschijnlijk influencer worden voor een heel duur schoenenmerk.

 

 

Eigenlijk is het allemaal zóóó voorspelbaar.

 

 

En een beetje leuke selfie kan haar binnenkort dus ook zomaar kapitalen op gaan leveren. Dat zie je nu aan Rembrandt. Een selfie van een centimetertje of 22 brengt tegenwoordig al gauw zo’n 14 miljoen op. Ja, of 16 miljoen! Daar is de pers nog niet helemaal uit, geloof ik. De ene verslaggever is “welingelicht” in euro’s en de ander in Engelse ponden, vermoed ik. Maar effe nakijken: ho maar. Nieuws is nieuws, en dat moet zo snel mogelijk de wereld in geslingerd worden. En gek gedrag is gek gedrag, dus ook dát dient zo snel mogelijk online gezet te worden.

 

 

Hoewel normaal gedrag ook al nieuws oplevert hoor! De dutjes van haar opa heeft een kleindochter onlangs nog een heel goedlopend Instagramaccount opgeleverd. Ze filmde elke avond het wakkerfluiten van haar opa, en knalde hem hiermee in de meest gênante poses op internet. Maar het loopt als een trein en opa vindt het leuk, zegt hij. Hij heeft geen idee wat internet is en hij snurkt vrolijk verder. Grappig, toch?

 

 

Maar ik voorzie binnenkort dus wel een reclamecampagne van een overhemdenmerk dat zich ineens aanbiedt met goedvallende modellen voor heel dikke buiken. Opa had namelijk een heel dikke toeter als hij lekker onderuitgezakt in zijn stoel lag te ronken. Ik denk dat mijn opa heel boos zou zijn als ik hem zo op internet had gezet, maar wellicht heeft deze slimme vos er al van tevoren over nagedacht.

 

 

Ja, dat gebeurt namelijk ook, hè. Dat het lijkt of een klein krantenberichtje wordt overgenomen door (bijvoorbeeld) Hart van Nederland, maar dat er later een hele marketingcampagne achter blijkt te zitten. Dan is de aanleiding dus ook gewoon bedacht door reclamemakers.

 

 

Ik wacht het dus nog heel even af met opa. En ook met Imelda! Want: is zij nou een slimme vos, of toch gewoon een dievegge? Bestaat ze echt, of is ze bedacht door een reclamebureau?

 

 

We kijken het nog even aan, zou ik zeggen. Maar dat ze een vos is, dat staat vast! Lees hier maar.

 

Door: Tineke

Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.

Afbeelding van Tineke