Ik zeg: klitteband voor je onderkant

 

Shapewear. Verzin daar maar eens een goede vertaling voor. Vormsel? Dat bekt niet in advertenties. Een vriendin zag mijn rode (rekbare) jurk, bekeek mij kritisch en zei: ‘Wat jij nodig hebt is shapewear!’

 

 

 

Want zij vond dat die jurk nog leuker zou staan als ik er shapewear onder zou dragen. Nu had ik jaren geleden al dat vormende spul weggedaan omdat ik dacht: ik geef mijn vetrollen hun volledige vrijheid terug en ik ben die rode striemen in mijn taille spuugzat. Weg met de afknijpbroek. ‘Koop nou iets duurs,’ adviseerde vriendin, ‘dan is het meestal goed.’ Ik liet me overhalen, speurde het web af en vond iets waarvan ik vermoedde dat het wel wat voor mij zou kunnen zijn. Een soort badpak maar dan anders. Nu vind ik een jurk dragen best gedoe, want in de winter moet je een panty aan en die dingen houden bij mij nog geen dag, dan heb ik ze al stukgetrokken. Een maat groter helpt niet, ik krijg alles kapot. En dan knijpt zo’n pantygat ook nog venijnig in je bovenbeenvel. Daarom draag ik het liefst broeken. Maar die rode jurk vind ik prachtig. Mijn van Man gekregen gouden ketting met olifantjes staat er geweldig bij. Eigenlijk kocht ik die jurk bij de ketting.

 

Wat moet je toch veel kopen als je een jurk hebt aangeschaft. De panty XXXXXXL heb ik reeds, op hoop van zegen. Het ‘vormsel’ heb ik ook in XXXXXXL besteld en het is er de volgende dag al. Ik trek het ding uit het zakje en zie dat een pygmee er nog niet in kan. Wat oogt dat klein. Je moet echter alles in je leven proberen, naast Campari drinken. Oók shapewear. Ik kan erin, dat valt mee. Maar eruit? Godsonmogelijk om dat snel te doen. Aan de onderkant zitten haakjes. Wie dat verzonnen heeft is stapelgek. Je zal nodig moeten en eerst dit harnas moeten uittrekken. Ik zeg: ‘Leve klittenband voor je onderkant!’ Dan zou dit martelwerktuig een stuk gemakkelijker te hanteren zijn.

 

Eerlijk is eerlijk, de rode jurk lijkt zowaar te groot. Wat zal ik doen? Die haakjes eraf slopen en er klittenband voor in de plaats naaien? Maar hallo zeg, is dat mijn taak? Het is al duur genoeg. Over de honderd euro. De jurk was goedkoper. De ketting veel duurder. Lieve lezers? Mochten jullie overwegen zoiets aan te schaffen, plan zeker een kwartier in je agenda om het uit te trekken. Alsof het aan me kleeft met secondelijm. Verschrikkelijk. Niks houden en er klittenband in naaien, terug met dat ding. Dan maar hier en daar een richel onder mijn rode jurk. De mensen die vinden dat shapewear de ontbrekende schakel aan hun – en mijn – levensgeluk is, kunnen de pot op. Ze leven er maar mee. Ik zie nu dat het in het Nederlands ‘corrigerend ondergoed’ heet. Alsof je een fout lichaam hebt. Er mankeert vast het een en ander aan, maar ik vertik het om gecorrigeerd te worden door types die spullen maken waarin het leven één grote kwelling wordt. Ik herinner me ineens een verhaal van wijlen Dorothy Parker. De hoofdpersoon, die wordt aangeduid als ‘the woman with the pink velvet poppies’ trekt ook zo’n harnas aan en gaat uit daten. Toen ik het las, in 1977 – toen ik nog een taille had – dacht ik al dat die vrouw niet goed snik was. Stel dat je het moet uittrekken terwijl je date al klaarligt in zijn geboortepak? Man heeft mij, snikkend van de lach, uit dat onding weten te pellen. Hoe dodelijk voor de romantiek is dat? Hij heeft zijn sinterklaasgedicht al af.

 

Door: Wieke Biesheuvel

Wieke Biesheuvel werkte en woonde zes jaar in Zambia, is nu voorgoed terug en probeert het Nederlandse leven weer onder de knie te krijgen. Waarbij ze beurtelings verbaasd, boos, dolgelukkig, verward of blij is.

Afbeelding van Wieke Biesheuvel