Ik zat in m’n piepzak
Een hele tijd lang heb ik vet in de stress gezeten omdat er iets engs met me ging gebeuren.
Eigenlijk vertel ik zo’n beetje alles wat ik meemaak hier op Franska.nl. Heb er toen ik aan Franska.nl begon lang over getwijfeld of ik dat wel zou moeten doen, maar ach, hoe ontzettend geheim is het nou allemaal wat ik meemaak? Ik hoor zo vaak dat m’n twijfels en blunders herkenbaar zijn, dat ik intussen wel begrijp dat het helemaal niet zo eng is als het lijkt, om daar maar gewoon open over te zijn.
Toch is er iets dat ik tot nu toe voor geen goud wilde delen, uit angst dat het ook weer herkenbaar zou zijn en dat het misschien vreselijke horrorverhalen zou opleveren. En dat kan nog steeds gebeuren. Realiseer ik me ook. Zit ik absoluut niet op te wachten. Dus als je die verhalen alsjeblieft, heel erg alsjeblieft voor je zou willen houden? Als ik een horrorverhaal wil, dan vraag ik er wel even om. Haha.
Kom ik nu maar uit de kast
En dat uit de kast komen heeft nog een extra reden ook. Want dan begrijp je misschien meteen waarom ik niet zo alert reageer op Facebook als anders. Normaal zit ik er heel vaak bovenop. Dat is nu even iets minder. Ik heb namelijk vorige week vrijdag een operatie gehad aan m’n hart. Een ablatie. Ik heb al heel lang last van langdurige hartritme-stoornis-aanvallen, niet gevaarlijk, maar heel vervelend. En dat ging me intussen zoveel tijd en gedoe kosten dat ik die operatie dus maar heb ondergaan.
Even ter info: die operatie is nog geen garantie voor succes, dat valt pas serieus te beoordelen na een maand of drie. Gebeurt regelmatig dat je nog een keer die operatie moet ondergaan. En er gebeuren ook andere dingen, maar daar denk ik nu liever even niet aan.
Nou dat was het. Het hoge woord is er uit.
Oh ja. Heel irritant, ik moet rustig aan doen. En ik mag twee weken niet zwaar tillen en niet bukken en geen autorijden. Vooral dat laatste is irritant voor iemand die een redactie in Amsterdam heeft en zelf in Brabant woont. Gelukkig is Franska.nl online. Kan alles via het www en de telefoon.
En oh ja twee: er zijn veel ergere dingen. Weet ik.
Door: Franska
