‘Ik word gek van de angst van mijn partner’
Martine (55) en haar partner Lisa (60) wonen samen in Amsterdam. De dochter van Lisa woont in dezelfde stad, op vijf minuutjes fietsafstand.
Martine en Lisa wonen in een klein maar fijn huisje waar ze altijd gelukkig waren. Waren, ja, want de coronacrisis laat nu al zijn sporen achter.
‘Lisa en ik hebben nu al twintig jaar een relatie. Ik leerde haar via via kennen en sinds onze eerste date in de kroeg was het gelijk raak. Ik heb geen kinderen en nooit een kinderwens gehad, maar haar dochter, die op dat moment vijf jaar oud was, omarmde ik meteen. Ze voelt voor mij als een echte dochter en ik voor haar als een tweede moeder. Met haar vader heeft ze nooit veel contact gehad en die woont nu in het buitenland, dus ze zien elkaar ook niet vaak.
Na drie jaar zijn we gaan samenwonen, in het huis in de Amsterdamse Pijp waar we nog steeds wonen. Heel knus en gezellig met z’n drieën. Het moment dat Lisa’s dochter het huis uit ging moest natuurlijk ooit komen, maar dat was alsnog moeilijk. Gelukkig woont ze nu op vijf minuten fietsafstand dus we zien elkaar nog hartstikke veel.
Maar toen kwam het coronavirus en werd ik ziek. Of het corona was weten we achteraf niet zeker, want ik ben nooit getest. Maar de ziekteverschijnselen waren wel zó typisch voor het coronavirus, dat ik me bijna niet kan voorstellen dat het iets anders was. Drie weken heb ik me hondsberoerd gevoeld. Zo benauwd, koorts, algehele malaise. Lisa was altijd al m’n rots in de branding, maar dat was ze nu helemaal. Zonder haar was ik er echt aan onderdoor gegaan.
Nu voel ik me beter maar zit de angst bij Lisa er nog flink in. Niet alleen de angst dat ik weer ziek word, maar iedereen waar zij om geeft. Haar dochter wordt er inmiddels gek van, die moest eigenlijk van Lisa in een volledige zelfquarantaine. Boodschappen haalde Lisa voor haar, die liet ze voor de deur achter. Niet op anderhalve meter afstand, nee, alleen een dichte deur ertussen was genoeg. Heel ongezellig en vooral heel onnodig. Lisa’s dochter werkt in het onderwijs en zat dus ook thuis, maar nu die weer aan het werk is loopt het helemaal de spuigaten uit.
Overal gaat desinfecterend middel mee. En ja, dat is in deze tijden goed, maar hoe obsessief Lisa daarmee omgaat is niet meer leuk. Overal in huis liggen flesjes. Lisa’s dochter mogen we niet over de vloer hebben (niemand mag bij ons binnenkomen in verband met kans op besmetting), naar haar huis wil Lisa ook niet. Buiten afspreken is ook niet aan de orde. Lisa kan dan niet garanderen dat iedereen anderhalve meter afstand houdt en ze wil niet het risico lopen dat iemand van ons ziek wordt.
Nu er een nieuwe ziekte is geconstateerd bij kinderen is ze helemaal doorgedraaid. Ze verbiedt haar dochter om naar haar werk te gaan, maar zo simpel ligt dat niet, ze moet natuurlijk gewoon op komen dagen. Belachelijk, vindt Lisa. En dat leidt dan tot gigantische ruzies. Over de telefoon, want inmiddels hebben ze elkaar al zo’n twee maanden niet in het echt gezien. En ondertussen zit ik met Lisa in huis en word ik ook langzaam gek. Ik snap haar angst echt wel en het is natuurlijk alleen maar uit liefde. Ze maakt zich hartstikke zorgen om ons en dat is heel lief, maar genoeg is genoeg.
Ik ben een volwassen vrouw en ik wil natuurlijk zelf kunnen bepalen wanneer ik de deur uit wil. Zeker nu de maatregelen worden versoepeld; ik wil lekker het terras op kunnen, uit eten kunnen. Natuurlijk hou ik rekening met de maatregelen, maar het mág toch gewoon weer? Nou, wat Lisa betreft niet. Die wil het liefst binnenblijven tot er een vaccin gevonden is. Ik heb haar sinds twee weken eindelijk zover dat ik naar de supermarkt mag om boodschappen te doen in plaats van alleen maar online te bestellen, maar dat ging met heel veel moeite.
En nu gaat vanaf 1 juni Amsterdam, of eigenlijk heel Nederland, weer een beetje verder open en daar ben ik stiekem zo blij mee… Maar Lisa wordt naarmate die datum komt steeds angstiger. Want ook haar dochter heeft weer plannen met vriendinnen. Sterker nog, die is nu gewoon met groepjes alweer in het park. Die houdt zich voor zover dat kan aan de regels, maar is ook vrijgezel en heeft wel hier en daar een date gehad. Dat weet ik, want aan Lisa durft ze dat niet te vertellen. Ik hoop zó dat deze overdreven angst snel verdwijnt, want gezelliger wordt het er niet op thuis.’
