Ik wist het wel
Dat er iets niet klopte bij die statiegeldautomaten in de Appie.
Zie je wel? Ik wist het wel, dat er hier iets niet klopte. Want elke keer dat ik met een tasje lege flessen richting de statiegeldautomaat in de supermarkt ga, is er wel weer wat. Drie automaten staan er in mijn Appie en die doen het sowieso nooit alle drie. Van de week stond er een lange rij mopperende klanten omdat er weer eens geen één was die het deed en het eeuwig duurde eer de storing kon worden opgelost – voor zover zich daar al iemand mee bezighield.
Te weinig innamecapaciteit sinds de invoering van de nieuwe wet op statiegeld wordt als oorzaak voor dit gelazer opgegeven. Maar in plaats van te zorgen voor nóg meer automaten – of iemand die ervoor kan zorgen dat ze het doen – is er bedacht dat Amsterdammers sinds vorige maand geen contant geld meer krijgen voor hun emballage en statiegeld nog uitsluitend op je pinpas wordt gestort of verrekend met je boodschappen. Wat daarmee precies wordt opgelost? Het probleem van de haperende apparaten zou worden veroorzaakt door een te grote groep klanten die zich met uitpuilende zakken leeg goed bij de automaten meldt en daarmee voor overlast zorgt en defecte inleversystemen veroorzaakt.
Te veel klanten met grote zakken leeg goed?
Amsterdam telt behoorlijk wat dak- en thuislozen, en die hebben in de meeste gevallen geen bankrekening én geen geld om een karretje boodschappen in te slaan. Voel je ’m al? Inderdaad is het vooral deze groep die met het verzamelen van lege flessen en blikjes een extra zakcentje bij elkaar probeert te scharrelen.
Toch raar voor een concern als Ahold Delhaize – waar Albert Heijn onderdeel van is – dat de mond vol heeft van duurzaamheid en de klant die koning is. Als die klant toevallig geen dak boven zijn hoofd heeft en heel duurzaam overal lege flessen en blikjes uit prullenbakken heeft gevist om ze braaf te komen inleveren, zijn de idealen blijkbaar snel vergeten.
Of dit klopt? Voor geen meter toch?
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
