Onze columnist opereert undercover en ontfutselt mannen de échte waarheid over het daten. Deze week vertelt Barry over de (veel te dure) auto die hij had gehuurd om indruk te maken. Niet gelukt dus!
Pfff, ik wilde graag indruk maken, maar dat was achteraf gezien niet zo’n slim idee. Mijn auto was kapot en ik dacht: ik huur maar eens een mooie. Niet alleen om ons te vervoeren naar het poepsjieke restaurant waar ik een tafel had gereserveerd, maar ook om een beetje indruk te maken.
Dom, dom, dom. Niet alleen voor mijn portemonnee, maar ook voor mijn imago.
Als je namelijk in zo’n peperdure zelfdenkende auto rijdt, betekent dat dus niet dat je zelf niet meer hoeft na te denken. Alles is namelijk zo anders, dat je juist overal over moet nadenken. In mijn eigen auto weet ik blind waar alle knoppen zitten en doe ik alles op de automatische piloot. Maar hier zat ik dus de hele weg te zoeken.
Ze had het koud, dus ik stelde voor dat ik de stoelverwarming aan zou zetten. Alleen heb ik hem onder het rijden (en opletten) dus nooit kunnen vinden. Ik heb nog wat geroepen richting het dashboard en toen gebeurde er van alles, maar haar stoel werd er niet warm van en zij ook niet.
Maar ik wel! Ik kreeg het steeds warmer toen ik met die auto in discussie probeerde te gaan. Achteraf bleek dat ik alleen de muziek had kunnen regelen met het spraakbesturingssysteem. Of eventueel iemand kon bellen en het navigatiesysteem kon instellen. Wist ik veel!
Maar het ergste moest toen nog komen.
Met zo’n heel dure auto moet je namelijk ook heel goed nadenken over waar je gaat parkeren. Vooral als je in Amsterdam in die krappe garages gaat staan, want dan moet je dus eerst je passagiers laten uitstappen voordat je de auto een plekje indraait.
Wist ik ook niet. Ik was alleen maar bezig met dat kreng niet beschadigen, zodat ik niet nóg meer geld kwijt zou zijn als ik hem terugbracht. En zij zat dus geduldig naast me te wachten tot ik hem voorzichtig had ingeparkeerd, terwijl ik met mijn in- en uitsteken de hele doorgang in de garage ophield. Ik leek wel een vrouw! Ik moest steeds weer even het plekje uit, omdat ik anders bang was dat ik scheef stond of twee plekken tegelijk innam. Best gênant dus.
Maar toen ik dus eindelijk naar mijn zin stond kwam het pas écht.
Toen was ik dus vergeten dat van deze auto de deuren niet gewoon opengingen zoals de andere autodeuren, maar dat het van die gave vleugeldeuren waren die naar boven opengaan. En die hebben dus net even meer ruimte nodig dan een gewone deur.
Bij een gewone kun je jezelf ook nog wel door de smalle opening wurmen, maar bij vleugeldeuren moet je dan dus via de bodem…
En dat leek me niet zo’n goed idee bij de allereerste date. Dat wilde ik haar niet aandoen.
Er restte mij dus niets anders dan het parkeerplekje wéér te verlaten om haar uit te laten stappen. Daarbij hield ik dus wederom het hele rijvlak bezet, en toen begon iedereen ongeduldig naar me te wijzen en te toeteren.
Ik schaamde me kapot.
Ik keek dus alweer blij uit naar mijn eigen barreltje, waarmee ik in dat soort plekjes zelfs overdwars kan parkeren. En ik weet daar zó goed hoe alles werkt dat we onderweg gezellig hadden kunnen kletsen en eventueel nog hadden kunnen meezingen met een lekker nummer op de radio.
Ik heb haar dus alvast verteld dat ik volgende keer met mijn eigen auto kom en daar was zij gelukkig heel blij om. Nadat ze me eerst heel hard uitlachte, dat wel.
Barry’s naam is vanwege privacy gefingeerd.
Zijn echte naam is bekend bij de redactie.
