Franska.nl

‘Ik wil niet op de baby van mijn stiefdochter passen’

De dochters van Edith en haar vriend Jaap krijgen een kindje. Nu verwachten ze allebei dat Edith op gaat passen. Maar zij heeft daar zo haar eigen idee over.

 

‘Mijn vriend Jaap en ik zitten zwijgend tegenover elkaar aan de ontbijttafel. Ik schenk thee in de glazen en leg een beschuit op mijn bord. De stilte tussen ons is te snijden en aan de manier waarop hij de pagina’s van de krant omslaat hoor ik dat hij kwaad is. Nog steeds kwaad is. Op mij, omdat ik niet op zijn kleinkind wil passen, zoals hij dat noemt. Maar zo eenvoudig ligt dat niet.

 

Jaap en ik hebben elkaar leren kennen toen onze kinderen al volwassen waren en op kamers woonden. Hij is weduwnaar en ik was gescheiden. We hebben weliswaar een samengesteld gezin, maar onze dochters, een van hem en twee van mij, hebben nooit samen onder een dak gewoond. Ze hadden al min of meer een eigen leven toen Jaap en ik elkaar leerden kennen en na verloop van tijd gingen samenwonen. 

 

We hebben het heel fijn samen en maken zelfs plannen om te gaan trouwen. Het leven is te kort en daarom willen we het vieren zolang het kan. Hoewel we allebei nog lang niet met pensioen gaan, proberen we ook tijd vrij te maken om samen leuke dingen te doen. Het leven lacht ons dus tegemoet. Helemaal sinds Evi, mijn oudste dochter, een paar maanden geleden vertelde dat ze haar eerste kindje verwacht. Ze is al een tijdje samen met haar vriend en een kleintje is heel welkom. Jaap en ik waren door het dolle, want hoe leuk is het dat er een baby in de familie komt?! 

 

Omdat Evi en haar man vorig jaar eindelijk een huis konden kopen, moeten ze allebei volle bak aan het werk om de maandelijkse hypotheek te kunnen betalen. Daar komt straks ook dure kinderopvang bij en daarom hebben ze voorzichtig gepolst of ik misschien een dag in de week op het kindje wil passen. Ik wilde toch al een dag minder gaan werken en vond het een hele eer dat ik de kleine een dag in de week aan mijn zorg toevertrouwd krijg. Maar sinds gisteren hangt er opeens een donkere wolk over mijn blije gevoel. 

 

Renske, de dochter van Jaap, stond onverwacht met haar vriend op de stoep omdat ze ons iets wilden vertellen. Ze kennen elkaar nog niet zo lang dus we waren heel nieuwsgierig. Ik verwachtte dat ze misschien kwamen vertellen dat ze zouden gaan samenwonen, maar in plaats daarvan ging er werkelijk een bom af. Renske is ook zwanger. Van haar vriend met wie ze pas drie maanden samen is. Jaap was sprakeloos, maar toen hij het blije gezicht van Renske zag kon hij niet anders dan haar heel stevig vastpakken. Zijn kleine meisje wordt moeder. Het was een heel emotioneel moment, zeker omdat ze allebei terugdachten aan Monique, de overleden moeder van Renske en vrouw van Jaap. Ik hield me daarom maar een beetje op de achtergrond en ging theezetten. Toen ik het dienblad in de woonkamer neerzette hoorde ik Jaap tegen Renske zeggen dat ‘we natuurlijk ook een dag in de week’ zouden oppassen. Verbaasd keek ik hem aan en vroeg hem hoe hij dat dan voor zich zag. Hij werkt toch fulltime? 

 

Maar blijkbaar hadden ze al bedacht dat ik op mijn vrije dag wel op twee kindjes kon gaan passen, op mijn eigen kleindochter en op die van Jaap. Dat schoot bij mij direct in het verkeerde keelgat en ik zei maar meteen dat ik daar eerst even over na wil denken. Want de verantwoordelijkheid voor twee pasgeboren baby’s vind ik wel heel groot. Bovendien is het voor mij iets wat ik leuk vind om te doen op mijn vrije dag, niet een verplichting die ik op me moet nemen omdat mijn stiefdochter ook een kindje krijgt. Ik ben toch zeker geen gratis kinderdagverblijf. Ik probeerde maar niet te laten merken dat ik het heel vervelend vond dat er zo over mijn tijd werd besloten, maar toen ze weg waren vroeg ik wel meteen aan Jaap waarom hij dat zo zonder overleg met mij aan Renske had aangeboden.

 

Ik snap dat zijn dochter daar heel erg blij mee was, maar hij zette mij voor het blok. Ik kan nu haast niet weigeren om ook voor haar baby klaar te staan, en als ik dat wel doe ben ik de boze stiefmoeder. Jaap werd heel erg boos en vindt dat ik mijn eigen kleinkind voortrek. Dat had hij nooit van me verwacht, zei hij witheet. ‘Als dit is hoe je over mijn familie denkt,’ beet hij me toe, ‘dan moeten we misschien maar overwegen om ons trouwen even in de ijskast te zetten.’ Daarna draaide hij zich om en liep zwijgend de kamer uit naar bed. En zo zwijgend trof ik hem net aan de ontbijttafel aan. 

 

Er komen twee kindjes en dat is fantastisch nieuws, maar ik kan er helemaal niet meer blij om zijn. Ik baal er enorm van dat ik nu voor een voldongen feit word gezet. Omdat ik op mijn eigen kleinkind wil passen, word ik nu gewoon gedwongen om dat ook voor het kleintje van mijn stiefdochter te doen. En als ik dat niet doe komt mijn relatie met Jaap in gevaar. Een oneerlijke keuze, vind ik, maar wel een waar ik niet omheen kan.’