Franska.nl

‘Ik wil geen voogd zijn voor de dochter van mijn beste vriendin’

Als haar beste vriendin gaat scheiden wil Marly haar heel graag helpen, tot er een vraag komt waar ze geen antwoord op wil geven.

‘Het was de eerste dag na de vakantie en ik stond net klaar om naar mijn werk te rijden toen Lise me belde. Ik nam op en begon meteen te ratelen over hoe fijn het was dat de kinderen weer naar school waren en dat het leven weer normaal zou zijn nadat ze acht weken vrij waren geweest, toen ik een zacht gehuil aan de andere kant van de lijn hoorde. Toen ik geschrokken vroeg wat er aan de hand was zei ze alleen maar: ‘Hij gaat weg.’ 

 

Niet begrijpend keek ik naar mijn telefoon. ‘Wie gaat er weg?’ vroeg ik, want misschien had ik het niet goed verstaan. ‘Noud heeft een affaire en wil bij me weg’, hoorde ik haar toen zeggen. Sprakeloos liet ik me op een stoel vallen. Lise en Noud waren het perfecte koppel en het leek altijd alsof ze na al die jaren dat ze bij elkaar waren nog net zo verliefd op elkaar waren als toen het net begon. Allemaal schijn, vertelde Lise me later. Naar de buitenwereld toe liet Noud het perfecte plaatje graag aan iedereen zien, maar thuis, als niemand toekeek, was het lang zo fraai niet. Door de jaren heen zag ze hem veranderen in een narcistische persoon die alleen maar aan zichzelf dacht. Nadat Lise zijn eerste affaire had ontdekt smeekte ze hem om te blijven. Hun dochter Sofia was pas twee jaar oud en hij kon haar toch niet zomaar achterlaten? Daarna leek het weer een tijdje goed te gaan, maar toen Lise naar nog een kindje verlangde zei hij dat hij één kind wel genoeg vond. Jarenlang zei Lise tegen mij dat het maar niet lukte om weer zwanger te worden, maar Noud bleek gewoon niet nog een kind met zijn vrouw te willen. Hij wilde wel de lusten, maar niet de lasten en dus versleet hij in het geniep de ene vriendin na de andere. Tot hij het met een collega aanlegde, een vrouw die Lise kende van personeelsfeestjes. De schaamte dat het nu een bekende was werd de druppel en Lise eiste dat Noud een keuze zou maken tussen haar of die collega. Blijkbaar was dat het seintje dat Noud nodig had en weg was hij. 

 

Lise moest op zoek naar een andere woning voor haar en haar dochter, ze moest meer uren gaan werken en ze moest in gevecht met Noud om de scheiding goed af te ronden. Maar dat werd een verschrikkelijk gevecht. Om geen kinderalimentatie te hoeven betalen wilde Noud co-ouderschap, terwijl hij al die jaren nauwelijks naar zijn dochter had omgekeken. Ik zie hem nog staan in de rechtbank, vertellen over hoe graag hij voor zijn kind wilde zorgen. Ik was met Lise meegegaan om haar te steunen en ik was net als zij met stomheid geslagen toen ik Noud dat toneelstuk op zag voeren. Toen we later naar de auto liepen, zei ik dat het allemaal echt wel goed zou komen en dat ik haar natuurlijk zou helpen waar ik maar kon.

 

Een paar weken later belde ze me radeloos op. Haar dochter was nu bij Noud en ze had Lise ge-appt dat papa’s nieuwe vriendin er ook was en dat het zo gezellig was. Dat dit tegen de afspraken was en dat ze nu weer naar de rechter wilde. En opeens vroeg Lise of ik voor haar dochter wilde zorgen als er iets met haar zou gebeuren. Ik schrok van die vraag want eerlijk gezegd ben ik eigenlijk helemaal niet zo dol op dat meisje. Dat vind ik niet zo aardig van mezelf, maar zo voel ik dat nu eenmaal. Zoals je ook niet alle volwassenen leuk kan vinden, vind ik ook niet alle kinderen leuk. Bovendien zijn mijn vriend en onze jongens ook niet echt fan van haar, dus die vraag met een ‘ja’ beantwoorden wilde ik niet. Maar ik wilde ook niet meteen ‘nee’ zeggen en Lise nog meer overstuur maken.  

 

En nu is ze erop teruggekomen. Gisteren belde ze me dat ze hier echt met mij over wil praten, omdat ze iets wil regelen. Ze vertrouwt mij meer dan wie ook, zei ze, en ze weet zeker dat ik goed voor haar meisje zou zorgen. Of ik erover na wilde denken. Maar ik wil er helemaal niet over nadenken want ik voel aan alles dat ik dit niet moet doen. Mijn vriend vindt dat ik maar gewoon ‘ja’ moet zeggen op de vraag van Lise omdat de kans dat ik daadwerkelijk voogd word bijzonder klein is, en als Lise iets overkomt heeft Noud toch automatisch het gezag. Maar toch zit het me niet lekker, want het voelt voor mij gewoon niet goed als Lise dit bij de rechtbank regelt en ik echt niet de voogd van haar kind wil zijn. Alleen zal ik dat nooit tegen Lise durven zeggen en dat vind ik eigenlijk hartstikke laf van mezelf. Maar dan maar doen wat er van me gevraagd wordt om geen ruzie met Lise te krijgen vind ik misschien nog veel slapper van mezelf.’