‘Ik was toch niet verplicht om haar dat te vertellen?’
Mariska en Hanneke zijn al sinds de middelbare school hartsvriendinnen. Ze steunden elkaar altijd door en door, maar daar is nu niets meer van over…
‘Al sinds de brugklas is Hanneke mijn beste vriendin. We hebben inmiddels zoveel met elkaar meegemaakt en stonden altijd voor elkaar klaar. Zij was zelfs bij de bevalling van mijn kinderen, zo close waren we. Toen zij en haar vriend uit elkaar gingen logeerde ze in het weekend dat de kinderen bij haar ex waren altijd bij mij en mijn man. Maar ook mijn huwelijk hield geen stand en toen was Hanneke er ook voor mij.
Het leek wel alsof we weer op de middelbare school zaten toen we allebei weer vrijgezel waren. We gingen vaak uit en hadden dan de grootste lol. Zo af en toe hadden we allebei een nieuwe vlam, maar dat werd nooit echt serieus. Tot een paar weken geleden.
Stomtoevallig liep ik afgelopen december Tom tegen het lijf, we kennen elkaar nog van school toen hij twee jaar verkering had met Hanneke. Hij was haar eerste echte vriendje en ze was dan ook kapot van verdriet toen Tom het na zijn eindexamen uitmaakte. Hij zou een jaar gaan reizen en wilde geen vriendinnetje dat thuis op hem zou wachten.
Het was heel leuk om hem weer te zien en we wisselden telefoonnummers uit om eens wat met elkaar te gaan drinken. Natuurlijk belde ik Hanneke meteen om haar te vertellen wat er was gebeurd en we zijn daarna inderdaad wat met z’n drieën gaan drinken. Dat was heel gezellig en we haalden de hele avond eindeloos veel oude koeien uit de sloot.
Wat ik nooit had verwacht is dat Tom me een paar dagen later belde om te zeggen dat hij het zo fijn vond om me weer te spreken. En zomaar uit het niets vroeg hij of ik het leuk zou vinden om weer ergens wat met hem te gaan drinken. Het bleef vervolgens stil aan de andere kant van de lijn en ik wist eigenlijk niet zo goed wat ik moest doen. Maar Tom was zonder het te zeggen wel heel duidelijk; hij wilde alleen met mij iets drinken, zonder Hanneke. Zenuwachtig antwoordde ik dat ik dat eigenlijk wel heel leuk zou vinden.
Tegen Hanneke zei ik er niets over. Er was namelijk nog niet zoveel over te zeggen, want we zouden eigenlijk alleen maar een drankje doen. Gewoon als oude bekenden. Maar het was die avond weer zo vertrouwd met Tom en ik merkte ook aan hem dat zijn houding naar mij aan het veranderen was. Er was niks gebeurd en toch was de dag erna alles anders. Ik was verliefd. Op Tom.
Die week appten we elkaar de hele dag en toen we elkaar na een week weer zagen was het hek van de dam. Tom bleef dat weekend bij me slapen en sindsdien zijn we samen. Het voelt fantastisch tussen ons maar toch hangt er een grote schaduw overheen.
Want toen ik Hanneke eindelijk vertelde wat er tussen Tom en mij was gebeurd reageerde ze als door een wesp gestoken. Ten eerste omdat ik haar niet meteen gezegd had dat Tom en ik elkaar zouden zien en ten tweede omdat ze vond dat je van elkaars ex-vriendjes af moest blijven. Ze voelde zich verraden want hij was verboden terrein en dat wist ik maar al te goed. Kon ik me soms niet meer herinneren hoe verschrikkelijk ze zich had gevoeld toen Tom het uitmaakte en op wereldreis ging? Haar wereld was ingestort en ze wist niet meer hoe ze verder moest. Geen enkele man kon later tippen aan Tom, zelfs de vader van haar kinderen niet.
Stomverbaasd luisterde ik naar haar woorden. We waren nog tieners toen dit speelde. Hoe oud waren we toen eigenlijk? Zestien, zeventien hooguit. Veel te jong om te denken dat je voor de rest van je leven samen zou blijven. En het was toch al zo lang geleden dat Hanneke en Tom verkering hadden?
Sindsdien verloopt het contact tussen Hanneke en mij heel stroef. Ze reageert nauwelijks als ik haar app of bel en het onderwerp Tom vermijden we allebei, wat ik wel heel moeilijk vind omdat het steeds serieuzer tussen ons wordt. Wat Tom en ik nu samen hebben is een volwassen relatie, dat is toch echt iets anders dan de kalverliefde van Hanneke destijds. Ik vind niet dat ik iets verkeerds heb gedaan omdat ik niets tegen Hanneke heb gezegd toen Tom met mij alleen uit wilde. Ik was toch niet verplicht om haar dat te vertellen?’
