Franska.nl

Ik was er al eens eerder ingeluisd

Maar over zulke praktijken hoefde ik me nu, ‘hand op mijn hart’ geen zorgen te maken.

 

Bij de Appie stonden jongelui donateurs te werven voor een goed doel en, zoals altijd, was ik de klos en werd ik aangesproken. Of ik wat over had voor kinderen in nood, in oorlogsgebieden, kinderen in Gaza bijvoorbeeld? Wat vond ik daar überhaupt van? Maakte ik verschil tussen het ene en het andere kind of verdienden alle kinderen het om in een veilige omgeving op te groeien, met genoeg te eten, onderwijs en medische zorg als dat nodig was?

 

Wat ik daarvan vond, is dat ik 25 euro wilde doneren op voorwaarde dat dit eenmalig was en ik niet vastzat aan een lidmaatschap waarvoor ik straks de grootst mogelijke moeite moest doen om er weer vanaf te komen. Hoezo zei ik dat, vroeg de jongen met de helderblauwe ogen en het blonde haar zich af. Nou… Dat zei ik omdat ik er een keer ingeluisd ben door KWF en dat, wat nadrukkelijk bedoeld was als een eenmalige donatie, vervolgens zes keer op een rij werd afgeschreven.

 

Maar over zulke praktijken hoefde ik me, ‘hand op mijn hart mevrouw,’ geen zorgen te maken. Een keer 25 euro en daarna basta. Ik trok mijn bankpas, verstrekte wat gegevens, werd namens Save the Children en alle kinderen die met mijn donatie geholpen zouden worden heel hartelijk bedankt, pakte een kar en ging eten inslaan.

 

Thuisgekomen zat de mail waarin ik nogmaals werd bedankt al in mijn mailbox en – en nu komt-ie – hoe geweldig dat ik maandelijks een bedrag van 25 euro kon missen voor al het werk van Save the Children. Even overwoog ik om terug naar de Appie te karren om verhaal te halen bij de jongen met de blauwe ogen. In plaats daarvan ging ik op zoek naar een telefoonnummer van Save the Children. Na wat doorbijten had ik zowaar een mevrouw te pakken die geduldig naar mijn verhaal luisterde, een heleboel vragen stelde en mij toen beloofde om mijn lidmaatschap per direct terug te draaien. Kon ik daar van op aan? Daar kon ik van op aan. Het moet gezegd worden dat ik meteen een bewijs van opzegging kreeg gemaild en dat het bij die eenmalige afschrijving is gebleven.

 

Alleen werd ik een paar dagen later op mijn mobiel gebeld door een 085-nummer dat, je raadt het al, bij Save the Children bleek te horen. Een aardige mevrouw hoopte dat ik donateur wilde worden, wat ik natuurlijk niet wilde, en nu ik haar toch aan de lijn had: ‘Wilt u mij niet meer bellen?’ En nee, dat bel-me-niet-register werkt voor geen meter, mevrouw, dus spaar me. Toch blokkeerde ik voor de zekerheid het nummer. Dat deed ik weer toen ik een paar dagen later, en nog eens een week of wat later, wederom door dezelfde organisatie werd gebeld, dit keer met een ander 085-nummer.

 

Of het nu klaar is? Je raadt het al. Eenmaal in de database kom je er blijkbaar nooit meer uit, want afgelopen maandag was het weer raak.