Franska.nl

Ik vind het ook spannend

 

Woensdag is wiebelig. Mijn meisje duikt op TikTok en ik ga maar even douchen en mijn haar föhnen.

 

‘Weet je wat ik altijd doe als ik iets heel spannend vind?’ Ik lig op het enorme bed van ons jongste meisje. Zij onder de dekens, ik erop. ‘Dan breek ik de dagen in stukjes zodat het wachten minder lang voelt.’ Woensdag krijgt ze de uitslag van naar welke middelbare school ze gaat. Zeven scholen moest ze opgeven. Zeven! Tussen 13:00 en 15:00 u kunnen we gebeld worden als ze niet op haar eerste keus is beland. Om drie uur zou je het moeten weten.

 

Ik vind het ook spannend. Minstens zo. Waar woensdagmiddag voor haar een nieuw tijdperk markeert, betekent het voor mij ook een afscheid. Geen inloopochtenden meer, geen paasdozen, geen surprises, niet meer tweewekelijks klaaroveren, geen intocht meer en ook geen Avondvierdaagse. Het tijdperk basisschool bereikt zijn einde. Drie dochters hebben op het schooltje aan het einde van de straat gezeten. Flo misschien maar een paar maanden, maar qua intensiteit telden ze zeker voor een halve basisschoolperiode.

 

Woensdag is wiebelig. Mijn meisje duikt op TikTok en ik ga maar even douchen en mijn haar föhnen. Dat leidt een beetje af. Althans, dat hoop ik. Tijdens het föhnen app ik met vriendin K. Ook haar dochter heeft een grote favoriet op nummer 1 en zij is minstens zo nerveus als ik. Tussen 14:00 en 15:00 u verhuis ik de meisjes naar het kantoor van mijn geliefde. We willen de hopelijk positieve onthulling samen meemaken. Weer appjes. Een sportvriendin heeft ook een kind met dezelfde schoolambitie als onze Iggy. Waar ik hoopte op een gespreid bedje – haar favoriete school is een categoraal gymnasium, welk kind wil dat nou nog anno 2024 – moet ik mijn overtuiging een beetje bijstellen. De school blijkt een klas minder te hebben dit jaar en ik hoor steeds meer namen van kinderen die ook naar deze school willen. 

 

Alsof het oud en nieuw is tellen we de seconden tot 15:00 uur hardop af. We zijn niet gebeld. We refreshen de site van het Stedelijk Gymnasium Haarlem en zien… niets. Mijn lief zit achter zijn laptop. Met serieuze blik zie ik ook zijn rechterwijsvinger steeds klikken op het ronde pijltje. Dan plopt er een mail binnen. Van afzender ‘Administratie’. Middelste meisje gilt. Van het Stedelijk! Ze is aangenomen.

 

We knuffelen, springen, schreeuwen geloof ik ook en mijn lief haalt snoepjes uit zijn kantoorkeuken.

 

In een roes rijden we verder naar Flo. Het is woensdag en dat betekent Flo-tijd. Op de terugweg mag Iggy kiezen wat we gaan eten. Dat is redelijk eenvoudig want exact rond etenstijd rijden we langs een perfecte McDonald’s. We zijn niet de enigen dus in de rij tussen bestellen en betalen open ik mijn WhatsApp en zie een bericht van een hockeymoeder. Ook haar dochter kwam terecht op de school van haar eerste keus. Zij kregen geen mail maar een heuse ansichtkaart die ze die ochtend in de brievenbus vond. Ik vind het zo lief van de school dat ik de tranen over mijn wangen voel rollen. Een tikje beschaamd voor de McDonald’s-mevrouw laat ik mijn zonnebril zakken. Mijn middelste meisje schudt haar hoofd meewarig. Als ik me wil verontschuldigen zegt ze: ‘Het geeft niet hoor, mam. Het zat er de hele dag al aan te komen.’

 

Ik denk zelfs al de hele week.