‘Ik rij al jaren rond zonder rijbewijs’
‘Ik mag eigenlijk de weg niet op, maar ik doe het gewoon. Waarom? Omdat ik niet anders kan.’
‘Het was natuurlijk niet de bedoeling, maar ja, hoe langer je zonder rijbewijs rijdt, hoe lastiger het wordt om terug te krabbelen. Inmiddels rij ik al jaren rond zonder rijbewijs. En ik schaam me dood. Zodra ik een politieauto zie krijg ik het bloedheet.
Ik mag eigenlijk de weg niet op, maar ik doe het gewoon. Waarom? Omdat ik niet zonder auto kan, destijds met mijn kinderen en nu met mijn kleinkinderen. Ik heb ooit wel mijn rijbewijs gehaald, maar dat is allang niet meer geldig. Toen het verliep dacht ik: o dat verleng ik wel snel. Maar goed, ik rij intussen al jaren, inmiddels met mijn kleinkinderen achterin, rond zonder dat het mag. Natuurlijk vertel ik dat aan niemand. Ik ben nu in de zeventig en mijn papieren zijn vervallen in 1985. En dit meldt het CBR: ‘Alleen als u uw rijbewijs voor 30 juni 1980 heeft gekregen of als het voor 30 juni 1985 is verlopen kunt u niet meer verlengen. Dan doet u opnieuw rijexamen als u weer een rijbewijs wilt.’ Zo vervelend. Want dat heb ik dus uitgesteld en ik beng zo bang om het opnieuw te moeten halen dat ik het ook niet ga doen.
Mijn dochter en zoon vertel ik niets, en mijn man ook niet. Die denken waarschijnlijk dat ik het steeds op tijd verlengd heb. Want wie vraagt er nou werkelijk naar het zien van je rijbewijs? Bijna niemand. Ik vind ook dat ik prima rijd, ik ben geen gevaar op de weg. Ik hou mij netjes aan de regels en ga ook niet achter het stuur met alcohol op. Maar ja, toch voel je je soms stikbenauwd. De snelweg ga ik gewoon op. En eigenlijk mag het niet. Maar wat moet ik dan? Ik kan niet alles met de fiets doen, daarvoor wonen mijn kleinkinderen ook te ver weg.
Ik rij gewoon rond en ik zie wel hoe het loopt. Het gaat tot nu toe al heel lang goed en dat maakt het ook makkelijker om ermee door te gaan. Ik kom er al zo lang mee weg. Hopelijk word ik nooit aangehouden, want dan ben ik echt het haasje, dat snap ik zelf ook wel. Daar lig ik ’s nachts soms van wakker. Wat als de politie opeens voor de deur staat? Wat zou mijn man dan wel niet zeggen? ‘Ben je wel helemaal goed bij je hoofd?’ Bij het idee alleen al krijg ik het schaamrood op de kaken.’
Door: Redactie Franska.nl
