Franska.nl

‘Ik moet er niet aan denken dat ze zwanger raakt’

Helene vindt het maar lastig dat haar zoon al met zijn vriendin samenwoont, want ze is als de dood dat het meisje nu al zwanger raakt…

‘Voor het eerst in maanden hebben we weer eens een avond met z’n vieren aan tafel gezeten. Gewoon zoals het altijd was, mijn man en ik met onze twee zoons. Wat vroeger zo gewoon was is tegenwoordig heel bijzonder. Onze jongens wonen inmiddels allebei op zichzelf en de keren dat ze allebei zonder hun vriendin bij ons aanschuiven zijn zeldzaam. Op zich is dat natuurlijk heel normaal want die mannen hebben nu eenmaal hun eigen leven, maar toch. Levi, de oudste, studeert in Groningen, is lid van een vereniging en woont in een studentenhuis. Daan van amper twintig woont in Rotterdam. Hij kiest ervoor om het heel anders te doen dan zijn broer en woont inmiddels al een jaar samen met zijn vriendin van negentien. En daar vind ik wel wat van.

 

Natuurlijk gun ik Daan zijn verliefdheid, maar zijn vader en ik hebben er grote moeite mee dat hij al na een half jaar samen met Britt op zoek ging naar een appartementje voor hen samen. In eerste instantie dachten we dat het wel los zou lopen omdat zelfstandige woonruimte in een studentenstad schaars en duur is, maar tot onze stomme verbazing lukte het hen om een betaalbare woning te vinden. En daar zitten ze nu, dag en nacht samen.

 

Ik had gehoopt dat Daan juist een beetje uit zijn schulp zou kruipen toen hij aan zijn studie begon. Na een lastige tijd op de middelbare school waarin hij weinig aansluiting vond bij zijn klasgenoten gunde ik hem een nieuwe start bij zijn opleiding waar hij gelijkgestemden zou vinden. Leeftijdgenoten om plezier mee te maken, het leven mee te ontdekken. Maar in plaats daarvan ging hij samenwonen met zijn vriendin. Een aardig meisje hoor, daar niet van, maar ze heeft weinig ambitie en is na haar middelbare school in een koffietentje gaan werken omdat ze niet weet wat voor vervolgopleiding ze wil doen.

 

Natuurlijk probeerden wij het uit zijn hoofd te praten. Dit zijn juist de jaren dat Daan zichzelf kan ontwikkelen, omdat hij geen verplichtingen heeft en vrienden voor het leven kan maken. Maar nu zit hij iedere avond naast Britt op de bank waardoor het kringetje mensen dat hij kent extreem klein is. Britt vond het helemaal niet gezellig dat Daan nog twee keer in de week voetbalde om zo nieuwe mensen te leren kennen, dus daar is hij nu ook mee gestopt en daar maak ik me zorgen om. Nu is het allemaal nog superleuk en romantisch met Britt, maar wat nou als hij straks ouder is en erachter komt wat hij gemist heeft? Deze jaren kan hij nooit meer overdoen. Bovendien moet ik er niet aan denken dat Britt zwanger raakt, want dan zitten ze helemaal voor altijd aan elkaar vast en daar vind ik ze nog veel te jong voor.

 

Steeds vaker hoor ik haar praten over baby’s. Hoe schattig ze wel niet zijn en hoe leuk haar kleine nichtje wel niet is. De baby van haar zus is nu bijna een jaar oud en regelmatig passen Britt en Daan op als haar zus een avondje wil stappen. Ik zie dan voor me hoe ze op zaterdagavond als Jut en Jul op de bank zitten met een baby op schoot, terwijl hun leeftijdgenoten het leven ontdekken en uitgaan.

 

Er met Daan over praten hebben we inmiddels opgegeven want we krijgen er de grootst mogelijke ruzies om. Hij wil niet dat we ons met zijn leven bemoeien want hij heeft het helemaal onder controle. Hij haalt zijn tentamens toch? En hij werkt daarnaast om zijn deel van de huur van het appartementje te kunnen betalen. Maar als we hem erop wijzen dat zijn beste jaren nu aan hem voorbijtrekken haalt hij alleen maar zijn schouders op. Als het niet om mijn eigen kind zou gaan zou ik er misschien wel om kunnen lachen, maar de gedachte dat Daan op deze jonge leeftijd al verstrikt zit in een web van volwassen keuzes vind ik heel moeilijk te accepteren.’