Franska.nl

‘Marlie is mijn jongere zusje. Ik zou onvoorwaardelijk van haar moeten houden. Maar het werd me echt teveel toen ze het enige wat ik ooit écht wilde van me afpakte.’

‘Ach ik was er ook wel aan gewend dat ze dat deed. Dat krijg je als je de minder aantrekkelijke, minder sociale en minder slimme van de twee bent. Toen ik op de middelbare school gepest werd vanwege mijn bril en scheve tanden werd Marlie steeds populairder. Haar grote ogen, lange wimpers en prachtige lach maakten dat ze iedereen om haar dunne vingers kon draaien. De jongens op wie ik verliefd was, werden verliefd op haar. Ze was de voorzitter van elk team waar ze in zat. Haalde de beste cijfers want zelfs alle leraren konden haar knipperende, onschuldige ogen niet weerstaan. Het was allemaal schijn. Want tegen mij was ze de duivel.’

‘Ze wist dat ik gepest werd maar kwam nooit voor mij op. Lachte mee met haar vriendinnen die weer nare opmerkingen over me maakten waar ik bij stond. Als ze uitgelachen was sloeg ze dan wel een arm om me heen en zei: ‘Maar ze is wel heel lief, hoor.’ Alsof dat de pijn van mijn lelijke uiterlijk verzachtte. Jaren heb ik het moeilijk gevonden dat ik, ook al was ik de oudere zus, nooit zo succesvol zou zijn als zij.’

‘Toen ik van de middelbare school afging en ging studeren was ik gelukkiger dan ooit. Eindelijk kon ik weg bij haar. Uit haar buurt vandaan. Ik ging zo vroeg als het kon op kamers wonen en praatte alleen met haar als ik weer een weekendje naar huis ging. Mijn zelfvertrouwen begon ik langzamerhand te groeien. Ik nam lenzen in plaats van een bril, was wat afgevallen omdat ik meer sportte, en die spleet tussen mijn tanden was opeens hartstikke hip geworden. Het voelde zo goed.’

‘Toen Marlie uiteindelijk in dezelfde stad ging studeren als ik was ik bang dat hetzelfde als vroeger zou gebeuren. Maar uiteindelijk werden we dikste vriendinnen. We hebben zelfs een hele poos samengewoond. Ik werd eindelijk door haar geaccepteerd, en zij door mij. Mijn vrienden werden haar vrienden en andersom. Het ging een hele tijd erg goed. We waren allebei afgestudeerd maar woonden nog samen. We werkten, hadden banen die geld opleverden maar we werden er niet gelukkig van. Totdat ik een vacature tegenkwam voor wat mijn droombaan leek. In een grotere stad, met een auto van de zaak, een behoorlijk inkomen, en interessant en voldoening gevend werk. Ik vertelde het haar terwijl ik bezig was met mijn sollicitatiebrief. Kon niet wachten en droomde elke avond over deze baan.’

‘Mijn sollicitatiebrief werd goed ontvangen en ik mocht op gesprek komen. Het gesprek ging goed, maar het ging tussen mij en nog een ander meisje. Zij zou diezelfde dag nog langskomen en ik zou voor het eind van die week horen of ik het was geworden of niet. Toen ik thuiskwam, ging Marlie net de deur uit. Ze kon niet vertellen waar ze naartoe ging. Nu snap ik inderdaad wel waarom.’

‘Donderdagochtend kwam het telefoontje, ik was het niet geworden. De andere meid die ze geïnterviewd hadden paste beter binnen de sociale sfeer van het bedrijf. Dat ze het jammer vonden, en hoopten dat we misschien in de toekomst iets voor elkaar konden betekenen. Ik was er kapot van. Moest zo hard huilen dat ik, toen ik Marlie’s kamer binnenkwam om het te vertellen, niet eens uit mijn woorden kwam. Ze keek me schuldig aan en vertelde het me. Zij was degene die ze gekozen hadden. Ze had stiekem achter mijn rug om gesolliciteerd. Had nooit verwacht dat ze haar gingen kiezen maar het was ook haar droombaan. Ik kon haar wel slaan, zo kwaad was ik. Diezelfde avond heb ik mijn spullen gepakt en ben nooit meer teruggekomen.’

‘We zijn nu zeven jaar verder. Ik heb Marlie nooit meer gesproken na deze dag. Ze heeft het eerste jaar meerdere keren geprobeerd contact op te nemen, maar ik heb alles genegeerd. Zo boos was ik. Van mijn moeder heb ik in de loop van de jaren wel gehoord dat het goed gaat met Marlie. Ze heeft een man die bankier is en met zijn eindjaarbonus hebben ze een groot vrijstaand huis met omringende tuin gekocht. Er is een klein meisje onderweg. Haar carrière is door die ene baan ook van start gegaan. Ze zwemmen in het geld. Ik heb echter bijna geen geld genoeg om de maand door te komen. Heb nog steeds een baan die geen voldoening geeft. Een man is nog in de verste verte niet te zien. En mijn appartementje in de buitenwijk van de kleine stad waar ik woon is het echt niet zo gezellig als ik zou willen.’

‘Vorige week lag er echter een brief in de bus. Het handschrift herkende ik meteen. Hij was van Marlie. Wat ze schreef? Nou, dit:

Karin,

Ik mis je. Het spijt me zo, alles wat er gebeurd is. Ik krijg binnenkort een dochter en ik wil zo graag dat ze kan opgroeien met haar lieve tante. Kan ik langskomen voor een kopje koffie?

Veel liefs,

Marlie

‘Kort maar krachtig, hè? Ik weet het eerlijk gezegd niet. Ze heeft me destijds zoveel pijn gedaan. En ik weet niet of ik haar wel durf te zien. Haar durf te vertellen wat een mislukkeling ik ben geworden terwijl zij er met mijn droom vandoor is gegaan. Ik wil haar niet voor altijd kwijt zijn, maar dit is misschien wel echt te moeilijk voor me. Ik heb je hulp nodig. Vriendinnen heb ik niet veel, en ik weet wel wat mijn moeder me gaat vertellen als ik haar om raad vraag. Wat zou jij doen? Moet ik mijn zus vergeven of vergeten?’