Franska.nl

Alsof ik nog steeds op een typmachine zit te meppen. Type Olivetti (nooit gehad trouwens). Zo tik ik m’n stukkies. De meisjes, sorry, ik bedoel collega’s, riepen al eens: ‘Jaja, we horen je wel. Kan het wat zachter? Je hoeft er niet doorheen te slaan hoor.’

En nu heb ik daar dus spijt van, want het is toevallig wel op m’n dure MacBook Pro. En door dat gemep heb ik dus al drie letters beschadigd. De A, de S en de E. Onvervangbaar, bleek, toen ik laatst met een Apple-boy zat te chatten. Of je moet even een heel nieuw toetsenbord erin laten zetten. $$$! Van dat geld kun je bijna naar New York heen en weer. Waar alles in de Apple-store trouwens vele malen voordeliger is dan hier.

Weet ik uit ervaring, omdat de iPhone van m’n man de laatste keer heftig beschadigd was toen we daar aankwamen. Hop, naar Soho naar de Apple-store. Geen straf, ik ging even shoppen, hij moest daar wachten op hulp en bij terugkomst had ie een nieuwe voor maar vijfennegentig dollar en daar liepen alle adressen, e-mails, foto’s, apps en wat je nog meer kunt verzinnen gewoon weer via de iCloud hupsakee zijn nieuwe telefoon binnen. Geweldig. En daarbij heb je dan ook nog eens gratis zo’n jongen die alle tijd voor je neemt.

Maar ja, om nou met die laptop all the way daarheen te gaan voor die drie letters, beetje overdreven misschien. Al is elke reden om naar New York te gaan natuurlijk een goede reden. En heel eerlijk, ik kan dan eigenlijk niet meer zien welke letters het zijn, maar ik weet natuurlijk blind welke waar zit.

Waarom ik nou zo hard sla op die dingen? Geen enkel idee. Op de piano doe ik dat niet. Dan was dat ding al lang het huis uit. 

Naast me op de redactie hoor ik altijd heel erg zachtjes tikketikketik. Mij hoor je al bij de voordeur tikken, als je het pand binnenstapt. Leer dat nog maar eens af. Af en toe (nu bijvoorbeeld) probeer ik het even heel voorzichtig te doen, maar voor je het weet kledder ik er weer keihard tegenaan.

Dan toch maar terug naar de Olivetti? Ik hoorde laatst een leuk verhaal van iemand wiens kleinkinderen zo’n ding op zolder hadden gevonden en het een top-uitvinding vonden. Want hij printte meteen alles wat je tikte. Kom daar nog maar eens om bij een laptop. Hahaha!