‘Ik heb spijt van mijn keuze om een kind te krijgen’
Het gedrag van haar zoon tart Bianca tot het uiterste en dat zorgt voor een heel bittere conclusie.
‘Voor de zoveelste keer deze week werd ik door de mentor van Teun, onze zoon, gebeld. Of ik wel wist dat hij vanmorgen niet was komen opdagen toen hij zich om 8.00 uur moest melden. Stilletjes luisterde ik naar wat de mentor te zeggen had. Dat het wel hoog tijd is dat het gedrag van Teun verandert, want het geduld van school raakt zo langzamerhand op en hij zit dicht tegen een schorsing aan. Vooral omdat zijn gedrag ook een zeer slechte invloed heeft op de rest van de klas.
Het leek wel of de beste man die woorden eruit spuugde. Op barse toon wenste hij me nog een prettige dag verder en hij hing zonder mijn reactie af te wachten op.
Ik zat daarna een tijdje murw geslagen naar mijn telefoon te staren. Gek genoeg heb ik wel begrip voor die man, dacht ik zelfs nog. Het gedrag van Teun drijft niet alleen de school tot waanzin, hoe denken ze dat ik er inmiddels bij zit… Al twee jaar hebben we totaal geen grip meer op die jongen. Ergens halverwege de derde klas zagen we opeens een omslag in zijn gedrag. Hij maakte steeds vaker zijn huiswerk niet of nauwelijks en ging steeds meer spijbelen, met als gevolg dat hij het schooljaar over moet doen. Toen ik op een dag zijn broeken wilde wassen viel er uit zijn broekzak een lege plastic huls. Nou ben ik niet van gisteren en weet ik heus wel dat er joints in deze kokertjes worden verkocht. Woedend liep ik naar zijn kamer om te vragen wat dat ding te betekenen had, maar het enige dat hij erop te zeggen had was dat het van een vriend was. Dat hij het voor hem bewaarde en dat hij zelf echt niet blowde.
Maar inmiddels weet ik wel beter. Regelmatig komt hij ’s nachts ver na de afgesproken tijd thuis met een walm van marihuana om zich heen. We zijn maar gestopt om hem boos toe te spreken want hij hoort ons niet eens. Straffen helpt niet, dingen afpakken ook niet. Hij gaat volkomen zijn eigen gang en we worden er zo langzamerhand wanhopig van.
Nu is Teun altijd al een lastig kind geweest. Waar andere jongetjes lekker met elkaar konden spelen was er rond Teun altijd gedoe. Regelmatig stonden hier boze ouders voor de deur omdat hij hun kind geschopt had of speelgoed expres kapot had gemaakt. We zaten toen ook al met onze handen in het haar en probeerden van alles om zijn gedrag te veranderen. Via de school ging hij naar een speltherapeut en even leek het wat beter te gaan. Maar sinds de middelbare school lijkt het wel of we aan de goden zijn overgeleverd.
Mensen om ons heen weten het allemaal beter en zeggen gewoon ronduit in ons gezicht dat ze het wel zouden weten met dat gedrag van Teun. Maar ze hebben werkelijk geen flauw idee. Denken ze soms dat wij niet al alles hebben geprobeerd? Teun lacht ons gewoon uit als we hem huisarrest geven. Positief zijn werkt ook niet. We hadden hem een spelcomputer beloofd als hij een maand lang ander gedrag zou vertonen. Dus geen gedoe op school, niet spijbelen en thuis wat gezelliger zijn. Maar zodra hij zijn “prijs” in handen had veranderde hij weer. Hij had geen zin in een toneelstukje, zei hij. Dat we zijn spelcomputer daarom achter slot en grendel zetten scheen hem niets uit te maken, dan ging hij wel bij zijn vrienden gamen. Maar wie die jongens zijn wil hij niet zeggen.
Zijn onverschillige gedrag hangt iedere dag als een donderwolk om hem heen en het kost ons iedere dag ook meer moeite om ermee om te gaan. Altijd maar ruzie in huis is zo vermoeiend en het begint ook zijn tol te eisen in de relatie met mijn man. Om maar van het gezeur af te zijn wil ik Teun dan maar zijn zin geven, maar mijn man wil zijn poot stijf houden. Hij is van mening dat Teun anders helemaal een loopje met ons zal nemen.
Soms sta ik mezelf toe om te dromen over hoe mijn leven er zonder kind uit had kunnen zien en steeds vaker kom ik tot de conclusie dat ik dan misschien wel veel gelukkiger was geweest. Ik zal het echt nooit hardop durven zeggen, maar ik heb spijt van mijn keuze om een kind te krijgen. Begrijp me niet verkeerd, ik hou echt van Teun, maar als ik mijn leven over zou kunnen doen dan zou ik het toch echt helemaal anders doen en nooit meer aan een kind beginnen.’
Door: Redactie Franska.nl
