Franska.nl

Ik heb nul ervaring met coaches

Ben ik inmiddels de uitzondering?

 

 

Kun je het je voorstellen: er zijn momenteel meer dan honderdduizend geregistreerde coaches in Nederland. In totaal is dat is 2,5 keer zoveel als tien jaar geleden, terwijl het aantal leefstijlcoaches – zij die zich richten op zaken als gedragsverandering, voeding en slaap – maar liefst dertien keer zo groot is geworden. Je kan dus gerust stellen dat er heel wat wordt afgecoacht. Vooral in Utrecht, Noord-Holland en Gelderland overigens. Wat dat zegt? Dat we ook heel wat afworstelen? (Het merendeel van de coaches richt zich op de mentale en fysieke gezondheid.) Dat we niemand meer hebben om onze sores mee te delen? Of dat we niet meer in staat zijn om onze problemen zelf op te lossen?

 

De een is inderdaad van mening dat de coach in de moderne samenleving deels de rol overneemt die normaal is weggelegd voor iemand in je omgeving waarmee je af en toe een goeie boom kunt opzetten over hoe het met je gaat. Al worden coaches ook voor het karretje gespannen van degenen die erin geloven dat geluk maakbaar is – wat maar deels klopt. De ander gelooft dat we er moeite mee hebben om in het openbaar te worstelen en daartoe liever de anonimiteit van een coach opzoeken. Weer anderen hebben het over het placebo-effect: het feit dat je iets doet aan je problemen en er energie in steekt, kan al leiden tot verbetering – des te duurder de coach, des te sterker dit effect trouwens. En dan zijn er ook nog degenen die vinden dat al dat gecoach iets narcistisch heeft, dat het voor de gecoachte een vrijbrief is om weer eens lekker los te gaan over zichzelf, en voor het ego van de coach zelf een oppepper is.

 

Dan is er ook nog de vraag wat een coach goed maakt en hoe je een goede kunt vinden. Het is in de eerste plaats geen beschermd beroep en dus kan iedereen die de illusie heeft anderen wat bij te kunnen brengen over geld, gezondheid, de psyche, het leven – over wat niet eigenlijk? – een website bouwen of een bord op zijn deur spijkeren en aan de gang gaan. In het beste geval houden slechte coaches het niet lang vol, mag je hopen. En wat hun tarieven betreft: 90 procent van alle coaches heeft moeite om de endjes aan elkaar te knopen en wachtlijsten voor nieuwe klanten worden maar al te vaak voorgewend om de schone schijn op te houden.

 

Ik heb er zelf overigens geen enkele ervaring mee. Niet omdat ik nooit sores heb gehad maar omdat het zich altijd wel weer oploste – denk ik. Maar sinds ik het niet meer kan opbrengen om mijn buikspieren braaf thuis te trainen, overweeg ik stiekem toch wel eens een personal trainer. En als mijn zoveelste poging strandt om nu echt eens die paar kilo’s af te vallen, peins ik wel eens over een lifestylecoach die me daarbij gaat helpen. Misschien moest ik er toch maar eens aan. Al was het alleen maar om erover mee te kunnen praten.

 

Bron: AD