‘Ik ga niet naar de bruiloft van mijn dochter als mijn partner niet welkom is’
Melissa heeft sinds een half jaar een nieuwe vriend. Bert. Ze is dolverliefd en het stel woont zelfs al samen.
En ook al steunt Melissa’s dochter Wytske haar hierin, haar nieuwe vriend is niet welkom op haar bruiloft. De reden: ze gaat trouwen met de gelovige Johan.
‘Je hoopt natuurlijk altijd het allerbeste voor je kinderen, en dat heb ik ook altijd gedaan bij mijn enige kind Wytske. Al ging dat eigenlijk altijd — gelukkig — best wel vanzelf: ze was een makkelijk en leergierig kind, en ook tijdens de puberteit hebben we nooit echt mot gehad. Haar vader is overleden toen ze dertien was, wat logischerwijs ontzettend verdrietig was. Hij overleed na een lang ziektebed aan kanker.
Het mooie wat we hieraan hebben overgehouden is dat onze band nog sterker is geworden. Naast moeder en dochter kan ik ook oprecht zeggen dat we vriendinnen zijn, en dat vind ik heel fijn aan onze band. Ze vertelde mij dan ook altijd als ze verliefd was, of als ze had gezoend, of toen ze voor het eerst met iemand naar bed ging.
Ik heb daar altijd heel neutraal in gestaan: ik vertrouwde wel op haar keuze. En toch moet ik zeggen dat toen ik haar huidige vriend, of ik moet eigenlijk zeggen: verloofde, Johan leerde kennen ik een beetje huiverig was. Ik had er niet een heel goed gevoel bij. Als ik heel eerlijk ben komt dat voornamelijk door zijn opvoeding en het feit dat hij en zijn gehele familie christelijk zijn.
Zelf heb ik niets met het geloof. Ik heb er ook niets op tegen als andere mensen wel in een God geloven, zolang ze mij er maar niet mee lastig vallen. En dat is juist waar het mis ging bij Johan: hij drong het zó op dat ik er ongemakkelijk van werd. En tot mijn grote verbazing slikte Melissa het allemaal. Erger nog: ze ging met zijn gewoontes meedoen. Bidden voor het eten, naar de kerk, dat soort dingen. Nog nooit had ze enig interesse hierin getoond, maar ze was — en is — helemaal in de ban van deze vent.
Het verbaasde me dan ook niet dat ze al redelijk snel ten huwelijk werd gevraagd. Niet omdat Johan geen seks voor het huwelijk wilde — want dat doet deze hypocriete christen dan weer wél — maar omdat ze dan konden gaan samenwonen. Dat wilde hij daarvoor nog niet namelijk, want dat wordt niet getolereerd in zijn geloof.
Dus na ruim een half jaar zat er een knoepert van een ring om Wytske haar vinger. Ik deed alsof ik heel blij voor haar was, ging met haar mee de jurk uitzoeken en voorbereidingen treffen — maar met dat laatste ben ik gestopt. Want een week geleden vertelde Melissa mij dat Bert niet welkom is. Want wij wonen samen zonder dat we gehuwd zijn, en Johan voelt ‘zich daar niet prettig bij’.
Ik wist niet wat ik hoorde. ‘Dan ga ik ook niet,’ vertelde ik haar meteen, waarna ze in huilen uitbarstte. En ik vertik het ook om te gaan als Bert niet welkom is. Wytske is enorm verdrietig, Johan is boos en zelfs Bert zelf zegt dat ik misschien maar gewoon moet gaan en dat hij het me echt niet kwalijk neemt.
Maar moet ik dit dan maar gewoon pikken? Natuurlijk wil ik de eerste bruiloft van mijn dochter niet missen en zal ik haar altijd verkiezen boven mijn partner, maar de reden waarom hij niet mag komen vind ik zo bespottelijk dat ik ook weer m’n poot stijf wil houden.’
