‘Ik erger me zo aan zijn tafelmanieren’
Saskia is dolgelukkig met haar nieuwe vriend en wil graag met hem verder. Maar er is iets wat er misschien voor zorgt dat dit nooit gaat gebeuren.
‘Een paar weken geleden leerde ik Eddy kennen en was ik in no time verschrikkelijk verliefd. Eddy is een lieve man die, net als ik, al het nodige heeft meegemaakt in zijn leven, dus we deden het rustig aan. In eerste instantie maakten we samen lange wandelingen over het strand en voerden zo mooie gesprekken. Na afloop dronken we wat in een van de strandtenten bij het haardvuur. Heerlijke middagen waarop ik me erg bij hem op mijn gemak voelde. Op een van die middagen besloten we om ook te blijven eten.
We bestelden allebei een maaltijdsoep, maar toen de borden op tafel stonden viel het me op dat hij zijn hoofd steeds zowat in zijn bord duwde als hij een hap nam. Ik hoorde hem slurpen en smakken en ik voelde me opeens heel erg opgelaten en had meteen geen trek meer. Ik zat maar een beetje met mijn lepel heen en weer te roeren toen hij opkeek en vroeg of ik het soms niet lekker vond. Ik zei maar dat ik me niet zo goed voelde en nam voor de vorm een paar happen. Toen zijn bord leeg was schraapte hij alle laatste restjes soep er nog uit en likte uitgebreid zijn lepel af. Ik vond het eerlijk gezegd zo vies om naar te kijken dat ik maar naar buiten begon te staren. Toen hij ook nog een toetje wilde en hij het schaaltje met ijs leeg had gegeten, haalde hij zijn wijsvinger door het kommetje om het laatste beetje aardbeiensaus er nog uit te vissen.
Eerlijk gezegd vond ik het heel onsmakelijk allemaal, maar ik wilde er niet meteen over beginnen, want Eddy is gewoon wel erg leuk. Alleen toen hij afgelopen week weer voorstelde om samen ergens te gaan eten wist ik eigenlijk niet of ik daar nu wel zo’n zin in had. Ik wilde hem wel graag zien en besloot om toch maar met hem mee te gaan. Maar net als die keer ervoor zat hij weer met vieze geluiden te eten. Ik kon het op een gegeven moment niet meer aanhoren en vroeg voorzichtig of hij het eten soms niet lekker vond. Bij wijze van grapje zei ik dat hij zoveel herrie maakte, maar hij begreep de hint niet. En weer likte hij zijn bestek af en haalde hij zijn vingers door het dessertschaaltje. En weer vond ik het heel erg ongemakkelijk om hem zo te zien eten.
Gisteren appte hij me dat hij het heel leuk zou vinden als ik het weekend bij hem door kom brengen. Dat zou ik natuurlijk heel fijn vinden want dat zou een volgende stap in onze relatie kunnen zijn. Alleen weet ik niet wat ik met zijn tafelmanieren aan moet. Ik erger me er mateloos aan, maar weet niet zo goed hoe ik dat tegen hem moet zeggen. Maar ik moet er ook niet aan denken dat ik voor de rest van mijn leven met een partner aan tafel zit die met zijn manier van eten mijn eetlust bederft.’
