Ik doe niet meer mee
Ik ga het er niet over hebben! Ik weiger het! De hashtag #ikdoenietmeermee mag geen onderwerp worden van mijn column. Nee écht! No way, dat ik aan zoveel stupiditeit aandacht ga geven.
Kijk, dat je je hersens niet nodig hebt voor je vak, dat kán. Maar dat je ook in de veronderstelling bent dat je kunt zingen zonder longen… Ik krijg het Spaans benauwd van zo veel dommigheid. En ik weiger dus om me ermee te laten besmetten. Ik zit hier namelijk nog altijd met een kind dat nog steeds adem tekortkomt om de trap op te lopen, en ik zou dat soort mensen dus het liefst… het liefst… nou ja, laat maar.
Marcel van Roosmalen gaf in het NRC eigenlijk al prima weer hoe ik hierin zit. ‘Je kunt domme mensen helaas nog niet verbieden om domme dingen tegen andere domme mensen te zeggen, want dan blijf je verbieden, maar je krijgt er wel zin in’, schreef hij. En dat is precies wat ik nu voel, en daarmee is genoeg gezegd.
Want, ja… dat je voor jezelf besluit om de mensen te willen bevrijden, dat mag natuurlijk. En dat je dan eigenlijk niet weet waarván je iedereen wilt bevrijden, is ook nog prima. Maar dat je je voor het karretje van anderen laat spannen, en daarmee de hele samenleving in gevaar brengt…
(stilte)
Nee, ik wil het er écht niet over hebben. Ik wil mijn kostbare columnruimte niet besteden aan zoveel domheid. Maar ik hoop wél dat ooit de salarissen van zorgverleners de exorbitante gages van dit soort figuren evenaren. Van die figuren die niet meer willen meedoen, maar wel in auto’s rijden waarvan de aanschafwaarde alleen al twee verpleegsters moeiteloos zes jaar lang aan het werk zou kunnen houden. Van die figuren die…
Nee, ophouden! Nu écht stoppen met al die boosheid. Kom liever met een oplossing dan.
Nou, die is er!
Er is een oplossing gevonden in Engeland, en als je me mist: ik ben voorlopig even op zolder. Ik ben daar namelijk op zoek naar mijn oude tv.
Ja, niet om te kijken naar Jinek, waar Famke Louise verkondigt superveel respect te hebben voor corona, maar alleen iets maatschappelijks aan de kaak te willen stellen – iets waar volgens mij al miljoenen euro’s in gestoken wordt, maar soit… daar heeft zij blijkbaar geen erg in gehad (of gebruik van gemaakt) – nee, ik wil die tv dan gebruiken om te storen.
Het schijnt namelijk zo te zijn dat je met een oude televisie, met een beeldbuis erin, een heel dorp plat kunt leggen als het om internet gaat. Dat is een stel uit Wales ook gelukt, alleen dan zonder dat ze er zelf erg in hadden.
En ik moet nog ergens zo’n ding hebben staan, dus ik ga het meteen proberen!
Zodra je zo’n oude kast aanzet, kan het zo zijn dat je hele omgeving geen internet meer heeft. Nou, misschien is dát dan de oplossing om al die onzin en onwaarheden, die complottheorieën, de opscheppartijen en de coronafeestjes te laten verdwijnen. En daarmee dan hopelijk ook het virus.
En dan kunnen daarna alle kinderen weer gewoon naar school. Iets wat me heel erg belangrijk lijkt, voordat ze dingen gaan verkondigen op internet.
Al moet ik toegeven dat ik ook wel weer bewondering heb voor Famke die haar fout nu zegt te hebben ingezien, en eraan te willen werken door zich goed te laten informeren.
Goed voorbeeld, meisje! Applaus.
Door: Tineke
Tineke is schrijfster van de boeken “Toch?” en “Stof Genoeg” en ze blogt ook zo nu en dan. Ze woont op het platteland met één (leuke) man, twee (lieve) kinderen, drie (onbespeelde) muziekinstrumenten, vier (wisselende) mantelzorgprojecten, een (bijna) vijfde boek, haar zesde (luie) kat, en (dus) ongeveer zeven muizen.
