Franska.nl

‘Ik blijf maar hopen dat hij uiteindelijk voor mij kiest’

Saskia (48) is een gescheiden vrouw met een dochter van zestien. Twee jaar geleden ontmoette zij Steven (52). Zij dacht dat hij ook vrijgezel was, helaas bleek dat anders…

 

‘Op een vrijdagavond ging ik weer eens met een vriendin wat drinken om bij te kletsen. Met een jonge dochter thuis, die een vader heeft die weinig in beeld is, zijn er niet veel avonden dat ik voor mezelf wat leuks ga doen. Dit stond dus al weken vast en ik had er enorm veel zin in, echt weer even een avondje met mijn beste vriendin bijkletsen. Nou, gekletst werd er zeker — maar met z’n tweeën waren we niet.

 

In het restaurant waar we wat gingen eten, werden we namelijk naast twee mannen geplaatst. Een vriendschappelijk knikje heen en weer is waar het mee begon, en voordat we het wisten waren de tafels aan elkaar geschoven en zijn we de hele avond met z’n vieren op pad geweest. Zo spontaan en zo gezellig. Met een van die twee mannen, Steven, had ik de grootste klik. Wat hebben we gelachen die avond. Toen we diep in de nacht toch écht een keer huiswaarts moesten, hebben we nummers uitgewisseld. Wat erna volgde was intensief contact via WhatsApp en na een aantal weken belden we ook elke dag. Ik kon het niet meer ontkennen: ik was smoorverliefd geworden.

 

Omdat Steven zo leuk reageerde en ook terugflirtte, ging ik er vanuit dat het wederzijds was. Ik besloot om open kaart te spelen, ik was inmiddels al 46 en had geen zin meer om losjes te scharrelen. En jawel, zijn gevoelens waren wederzijds. Er was alleen één grote maar… Hij was getrouwd. Een huwelijk dat al jaren niet goed ging en waar hij uit wilde, zei hij. Ja ja, die praatjes had ik eerder gehoord.

 

Ik verbrak al het contact. Steven bleef maar bellen, tot ik zijn nummer blokkeerde. Dat maakte niet uit: hij kocht een prepaid sim-kaart om me vervolgens toch weer te contacten. Ik heb altijd heel stellig gezegd dat ik absoluut geen buitenvrouw wil zijn. En daar blijf ik ook bij. Ik wil dit pas een kans geven als hij ook beschikbaar is.

 

En Steven zegt dat dat binnen afzienbare periode gebeurt. Het probleem is dat hij dat een jaar geleden ook al zei… En er nog niets veranderd is. Ondertussen ben ik al twee jaar geen steek vooruitgekomen en blijf ik stiekem toch maar hopen, want dat contact is sinds een half jaar weer volledig opgebloeid. Ik heb Steven ook geconfronteerd met het feit dat hij vreemdgaat, maar daar is hij het niet mee eens. We hebben geen seks gehad, we hebben niet gezoend, dus feitelijk vindt hij dat hij niet vreemdgaat.

 

Hij zegt dan ook dat wanneer hij voor mij gaat hij volledig voor mij kiest. Dat hij geen man is die vreemdgaat. Dat ik hem tijd moet gunnen. Ik ben altijd zo nuchter en realistisch en toch blijf ik hier al twee jaar in hangen. Vorige week zei Steven dat de kogel door de kerk was: hij had de scheiding aangevraagd. Ik vroeg om bewijs en hij zegt dat hij me dat over een paar weken kan geven. Maar moet ik dit nog wel willen? Is dit een man die betrouwbaar is? Mijn hart zegt van wel, mijn hoofd van niet. Ik vind wat hij doet namelijk al wél vreemdgaan en daar gaan we het nooit over eens worden.’

 

Saskia’s naam is vanwege privacy gefingeerd. Haar echte naam is bekend bij de redactie.