‘Ik ben jaloers op de band die mijn man heeft met mijn dochter’
Elisabeth heeft een dochter met haar man Tristan. Hun dochter is inmiddels in de dertig en is twee handen op één buik met Tristan. Ondanks dat Elisabeth hun dat gunt, is ze wel verdrietig dat zij zelf die band niet heeft.
‘Onze dochter Leah is altijd meer een vaderskind geweest, daar maakten we vroeger al grapjes over. Het was een heel verlegen meisje en ze durfde alleen te praten als haar vader erbij was. Van die verlegenheid bleef niks over; toen ze naar de brugklas ging werd het een vrolijk en met vlagen brutaal meisje.
Ze is altijd erg intelligent geweest, alleen aan motivatie schortte het nogal eens. Voor mij en Tristan was dat verschrikkelijk frustrerend, ze kón het allemaal wel maar wilde niet. Ze werd vaak de klas uitgestuurd en had een grote mond tegen de docenten, die er op een gegeven moment ook wel klaar mee waren. Ook zij zeiden dat ze het vwo makkelijk kon halen, maar dat haar gedrag echt moest veranderen.
Veel gesprekken hebben we hier met z’n drieën over gevoerd. Maar alles wat ik zei kwam verkeerd over bij haar. Vaak hadden wij slaande ruzie, en moest Tristan de boel dan weer sussen. De rol van mediator is er zo een beetje ingeslopen, denk ik. Leah heeft het idee dat Tristan beter naar haar luistert en haar serieuzer neemt. Voor mijn gevoel doe ik dat allebei ook, maar komt het dus verkeerd over bij haar. Wat ik ook doe of zeg.
Eerlijk gezegd was het een opluchting toen Leah op haar achttiende uit huis ging. De sfeer was namelijk niet best en ik vond het zo confronterend om elke dag weer te zien hoe leuk ze met Tristan omging en hoe gemeen ze tegen mij was. Ik hoopte dat onze band zou herstellen als we wat ruimte namen. En de rust keerde inderdaad weer terug, maar onze band werd er niet echt beter op.
Ze stond namelijk niet echt open voor contact. We hebben weleens met z’n tweeën geluncht of gingen samen naar de film. Nee, we hadden toen geen ruzies of discussies meer, maar het was bijna of we twee vreemden waren. Ze was toen twintig en ik bedacht dat ik mijn dochter eigenlijk helemaal niet kende. Met wie ging ze om? Wat vond ze leuk? Ik was al haar tienerjaren bezig geweest met haar te corrigeren, waardoor ik niet echt de moeite had genomen haar daadwerkelijk te leren kennen.
En nu ze in de dertig is, is het alleen maar erger geworden. Met haar vader heeft ze dagelijks contact. Ze bellen, ze appen en vertellen elkaar heel veel. Ik hoor dan wel van Tristan hoe het met haar gaat, maar zelf vertelt ze me niets. Zo af en toe komt ze eten en dan zijn we met z’n drieën, maar de sfeer is altijd een beetje raar. Ongemakkelijk. Tristan en zij hebben inside jokes waar ik geen deel van uitmaak. Dat kwetst me dan weer en dat doet ze sfeer ook niet goed.
Tristan heeft dit aangekaart bij Leah. Haar antwoord was dat zij geen behoefte heeft aan een band met mij. Ze vindt dat ik niet openstond voor haar tijdens haar tienerjaren, en haar alleen maar heb gewezen op wat ze niet goed deed en weinig positiefs heb gegeven. Ik vind dat ze daarin wel echt een punt heeft, maar ik vind niet dat het nu te laat is. Ik hóóp vooral dat het niet te laat is. Maar ja, het moet wel van twee kanten komen.’
