Ze stromen vandaag binnen, selfies met idiote liedjes. Het waait vast weer over als de lol eraf is, maar voor nu hebben we allemaal een enorm leuke dag, even niet meer aan corona denken. Ik durf ze hier niet te plaatsen, op die van mezelf na. Ik zou voorgoed met jullie gebrouilleerd zijn en dat wil ik niet. Geintjes in familiekring kunnen namelijk oergrof zijn. De familie ligt dubbel, maar als ze op de sociale media zouden verschijnen… razernij alom en veel mensen zouden er schande van spreken. Dat hebben jullie vast ook, moppen die alleen onder elkaar kunnen en verder echt helemaal nooit niet, op straffe van verbanning naar een akelig eiland met malariamuggen en loslopend bloeddorstig wild met enge tanden. En nergens een EHBO-doos, op dat hele eiland niet, als je met moeite een beer van je af geworsteld hebt.
Ik bedenk ineens dat je een lachende hyena ook een maf liedje kan laten zingen. Of een dolle stier die ‘voulez-vous coucher avec moi’ zingt. De mogelijkheden zijn eindeloos. Ik wil die app toch ook wel hebben. Of een olifant met een erectie die rapt: ‘ooooow… you touched my tralala… my ding ding dong…’ Ik ga niet zeggen voor welk mens mijn oudste zoon deze had gemaakt. Ik kreeg er de slappe lach van. We zouden er rijk mee kunnen worden, maar dat hoeft niet. Rijk ben je, als je met je hele familie gierend boven je telefoon hangt. En dan weer over tot de orde van de dag, want er moet ook nog gewerkt worden. Dat ‘ooooow… you touched my tralala’, die houden we er thuis in. Iemand hoeft het maar te neuriën en we lachen al. Stelletje viespeuken zijn we. Nou én?
