Franska.nl

Hun moeder kwam altijd te laat, liet altijd op zich wachten

‘Ze kwam altijd te laat, liet altijd op zich wachten. 

Als wij al met onze jas aan bij de deur stonden, ging zij nog even naar de badkamer om zich op te maken. Een half uur voordat we de deur uit moesten ging zij nog uitgebreid haar haar wassen. Stonden we eindelijk buiten dan was ze negen van de tien keer iets vergeten en moest ze, ‘sorry, heel even’, terug naar binnen. Zo lang mijn zus en ik ons kunnen herinneren hebben we op mamma staan wachten. De irritaties liepen weleens zo hoog op dat we met bonje vertrokken of dat we ijskoud zonder haar vertrokken. Voor zover dat al effect had was het van korte duur. Ze kon blijkbaar écht niet op tijd komen of klaarstaan als wij ook klaarstonden.

 

Behalve die ene, allerlaatste keer.

 

Een verkeersongeluk, niet eens haar eigen schuld, werd haar dood. Het ambulancepersoneel had nog geprobeerd om haar te reanimeren, maar het had niet mogen baten. Mijn zus en ik waren totaal in shock door haar plotselinge overlijden. Ze was notabene pas eenenzestig. Ze had onze kinderen nog moeten zien opgroeien en er voor ons moeten zijn als we haar nodig hadden. We waren er nog lang niet aan toe om mamma te moeten missen. Hadden nog veel te vaak haar wijze raad nodig.

 

Op de dag van haar crematie waren mijn zus en ik zo intens verdrietig dat we niet eens konden huilen en toen we de aula van het crematorium binnengingen en haar kist zagen staan, voelde het alsof de wereld verging.

 

‘Mamma is er al’, fluisterde mijn zus. Ze probeerde absoluut niet grappig te zijn, maar dat vond ik haar wel. ‘Het zou eens tijd worden dat ze op óns staat te wachten in plaats van andersom’, fluisterde ik terug. Op dat moment piepte de zon heel even en heel fel door de glas-in-loodramen. We knepen in elkaars hand, keken omhoog en moesten lachen. Heel even was mamma er weer en dit keer was ze ons voorgegaan en hoefden we niet op haar te wachten. Ze kon het dus wel.’

 

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.