Houdt het dan nooit op?
Morgen is het zwarte zaterdag en gaat zo’n beetje half Europa met de auto op vakantie. Hoewel ik gewoon thuis in Haarlem zit, maak ik me daar wel zorgen om.
Want mijn inmiddels volwassen dochter vertrekt vannacht met haar vriendinnen met de voiture naar Zuid-Frankrijk en ik vind dat helemaal niks. Natuurlijk is het hartstikke leuk om met je hele dispuut (van een andere studentenvereniging gelukkig) een kasteeltje te huren in de buurt van Bordeaux, want als je de kosten deelt met 23 andere vrouwen dan zit je er voor een habbekrats. De zon zal er vast wel lekker schijnen en de prosecco zal rijkelijk vloeien, maar toch zit het me niet lekker.
Ik vind het namelijk een heel slecht plan dat ze dat enorme eind moet rijden met al die andere vakantiegangers op de weg. Ik zie wel duizend beren op de Autoroute en dat worden er met het uur meer. Voor het gemak vergeet ik dan dat ik, toen ik net zo oud was, ook met mijn vriendinnen op vakantie ging. Ik zie me nog slaperig zitten achter het stuur de van de Renault van de vader van C. Midden in de nacht had ik de stuurbeurt op weg naar een skivakantie in de Alpen. Terwijl de rest van de groep lag te tukken reed ik pardoes verkeerd met drie uur extra reistijd en een paar chagrijnige medepassagiers tot gevolg. Of die keer dat we met de Opel Kadett van P in de stromende regen naar het Gardameer reden. Dat de banden van dit oude barrel wel wat aan de gladde kant waren heb ik maar nooit aan mijn moeder verteld.
Nu pas snap ik de bezorgde blikken van mijn moeder als ik weer eens een plannetje had om op stap te gaan. Als ik nu denk aan al die slapeloze nachten die ik mijn moeder heb bezorgd, dan begrijp ik haar nu eindelijk toen ze zei dat het zorgen nooit meer ophoudt als je eenmaal kinderen hebt, hoe oud ze ook zijn.
Natuurlijk gun ik mijn dochter een topvakantie daar in de buurt van Bordeaux, maar het liefst had ik haar nog gewoon achterop de fiets met haar mollige armpjes rond mijn middel, op weg naar de kinderboerderij. Dat is ver genoeg.
Door: Irene Smit
Irene is redacteur bij Franska.nl. Met haar man, twee pubers en een teckel woont ze in Haarlem. Ze zou graag willen zingen als Ella Fitzgerald en koken als Nigella Lawson. Tot het zover is, blijft ze lekker schrijven over allerlei zaken die haar verbazen.
