Milaan fashionweek, tijdje geleden. Ik raak op Linate (het vliegveld van Milaan) aan de praat met een Nederlandse ontwerpster die in Italië woont. Ze kijkt naar mijn zware bepakking en vraagt: ‘Wat heb jij veel tassen bij je, wat heb je allemaal gekocht?’ Ik pak er wat uit en ze schrikt zich een hoedje. Niks fashion en schoenen uit modemekka Milano. Nou ja, oké, 1 paar Pradaatjes, maar die had ik niet in de handbagage, die zaten in m’n ingecheckte koffer. Wat er in die tassen zat, waar ik mee liep te slepen? Een giga stuk Parmezaanse kaas, verse tagliatelle en torteloni, gedroogde funghi porcini, een flinke bos basilicum, een paar ons parmaham en een zak echte Italiaanse San Marzano-tomaten. Het blikje met de truffel erin had ik in m’n koffer gestopt, want anders slaan er misschien van die speurhonden op aan, straks op Schiphol. Tja… ik wil natuurlijk wel met iets lekkers thuiskomen als ik in La Bella Italia ben geweest. Waarop zij zei: ‘Niet normaal zeg! Je lijkt wel zo’n Italiaanse mama, die lopen ook altijd met eten te slepen!’ Het klonk een beetje beschuldigend, ik was toch voor de shows in Milaan? Uiteraard! Ik ben gek op mode. Maar er moet ook gegeten worden. Laat ik nou altijd op de valreep nog even langs allerlei lekkere winkels gaan, zodat ik thuis nog een paar dagen in de sfeer kan blijven. Heb er maar niet bij verteld dat ik in de groentewinkel te horen kreeg dat ik niet die lelijke San Marzano’s moest pakken, want ze had veel mooiere. Mevrouw de groenteboer kwam met een doos van die grote ronde Hollandse vleestomaten aanzetten. Grappig!
PS
Een jaar later kocht ik een prachtige pastamachine bij het mooiste warenhuis van Milaan: La Rinascente. Had het nog net niet onder m’n arm toen ik naar de catwalk ging…
