Hoe zou Johan Derksen thuis zijn?
Ik heb er wel een idee over.
Zou Johan Derksen thuis net zo’n botte querulant zijn als voor de camera’s? Dat vroeg ik me zomaar opeens af toen ik hem in de voorbije weken overal langs zag komen – zijn optreden werd zelfs door onze minister-president gehekeld in het achtuurjournaal, dus kun je nagaan hoe er geen ontkomen meer was aan de man.
Bot, ongefundeerd, ongeremd en ondoordacht. En dan ook nog eens de grootheid ontberen om op je woorden terug te komen, sorry te zeggen. Het kan verkeren, zullen we maar zeggen. Mannen op leeftijd, die eigenlijk over hun houdbaarheidsdatum heen zijn en niet veel anders meer kunnen dan zichzelf eindeloos herhalen, hebben er wel vaker last van. Dat ze in gezelschap constant aan het woord moeten zijn – ook als er niemand meer luistert – geen vragen meer stellen en zich al helemaal niet meer in een ander kunnen verplaatsen.
Maar thuis is er geen publiek en dat maakt alles anders. Want zonder publiek geen voorstelling, geen applaus en geen kurk meer om op te drijven. Thuis is thuis. Met een hond om uit te laten, een kopje koffie aan de keukentafel en een bank om op weg te dommelen. Thuis is je vrouw die al je hebbelijkheden en onhebbelijkheden van haver tot gort kent en die al heel lang niet meer onder de indruk van je is. Als je heel eerlijk bent doe je thuis ook geen moeite meer. Thuis is thuis en daar kun je lekker inkakken en dat is toevallig ook precies waar je oude lijf nu behoefte aan heeft. Aan niets meer hoeven, niets meer doen, niets meer zeggen. Geen vragen behalve of je nog koffie wilt. Geen opmerkingen behalve dat je je zus vandaag moet bellen voor haar verjaardag. Geen gezanik behalve dat je iemand voor het dak moet laten komen omdat de lekkage nu wel heel erg is geworden.
Thuis is de plek om een saaie oude man te kunnen zijn. Vermoeid, toegevend aan zijn kwaaltjes en lekker languit luierend. Thuis is om op te laden en bij te tanken zodat je er weer fris tegenaan kunt als er straks weer publiek is om bot, ongefundeerd, ongeremd en ondoordacht tegen te fulmineren. Want als je heel eerlijk bent is dat wat je het liefste doet: fulmineren en schitteren in je rol als botte querulant.
Door: Brigitte Bormans
Brigitte werkte jarenlang als culinair journalist en schreef twee kookboeken. In 2004 werd ze directeur/eigenaar van Erfgoed Logies. Maar zonder schrijven kan ze niet. Gelukkig zag Franska wel iets in haar columns, kwam van het een het ander en mag er nu ook over andere zaken worden geschreven.
