Franska.nl

Hoe meer Willemijn over haar jeugd nadenkt, des te meer ze haar moeder bewondert

‘Hoe komt het dat ik je nooit heb horen klagen?’ vroeg ik haar laatst.

 

 

‘Mijn moeder en ik waren met z’n tweetjes. Verlaten door mijn vader toen mijn moeder vertelde dat ze zwanger was. Een opleiding had ze niet en behalve een baantje bij de drogist had ze ook geen werkervaring. Toen ik ouder was kwam ik erachter dat ze bijstand ontving en daarnaast wat bijverdiende met schoonmaken. Een echte baan wilde ze niet omdat ze er voor me wilde zijn. Als ik nu bedenk met hoe weinig geld ze het klaarspeelde om mij toch het gevoel te geven dat ik alles had wat mijn hartje begeerde, kan ik het bijna niet geloven. Ik heb haar nooit horen zeggen dat we ergens geen geld voor hadden of dat iets te duur was. Dat komt omdat ze een held is in het zoeken naar alternatieven.

 

Fancy kinderpartijtjes zaten er niet in. Maar wel geweldige speurtochten door het bos met om de zoveel bomen een verrassing – die ze zelf had geknutseld of gebakken. Geld voor kleding was er amper. In plaats daarvan had ze zichzelf leren naaien en dat deed ze zo voortreffelijk dat ik zowat het best geklede meisje van de klas was. Nieuwe stoffen werden zelden gekocht. Wel tornde ze afgedankte kledingstukken van familie uit elkaar om er voor mij iets nieuws van te maken. Bij een van haar schoonmaakadressen had ze aangeboden de tuin voor niks te onderhouden mits ze er een klein moestuintje mocht aanleggen. De dagen dat ik mee naar de tuin mocht waren een feest. Mijn moeder wist nu eenmaal overal een feestje van te maken. Ook van de soepjes en taarten die ze maakte van onze zelf geteelde groenten, of van een gepimpt meubelstuk dat we op straat waren tegengekomen als het grof huisvuil werd opgehaald.

 

Sinds armoede actueel en bespreekbaar is, moet ik steeds vaker terugdenken aan mijn jeugd met mijn moeder. Hoe meer ik erover denk, des te meer ik haar bewonder. ‘Hoe komt het dat ik je nooit heb horen klagen?’ vroeg ik haar laatst. ‘Omdat ik niets te klagen had,’ zei ze. ‘Ik had jou en alle tijd van de wereld om voor elk probleem een oplossing te zoeken.’

 

In veel opzichten lijk ik heel erg op mijn moeder, maar haar optimistische levensinstelling heb ik helaas niet helemaal van haar. ‘Kwestie van oefenen,’ zegt ze daarover. ‘Ik heb je jarenlang voorgedaan hoe het moet en je hoeft het alleen maar te kopiëren.’ Kijk, denk ik dan, dat is nou mijn moeder en precies de reden waarom ik zo oneindig veel van haar hou en apetrots op haar ben.’

 

 

‘Misschien heb je dit artikel al eerder gelezen op Franska.nl. Omdat we blijven groeien willen we deze mooie verhalen ook graag delen met onze nieuwe lezeressen.’

 

Er is veel over te vertellen, over moeders en dochters. Daarom hebben we er een reeks van gemaakt waarin elke week andere moeders en/of dochters aan het woord komen. Allemaal met relaties waar we ons aan kunnen spiegelen, in kunnen verdiepen, over kunnen verbazen, van kunnen genieten en van kunnen leren.

 

Heb jij een moeder-dochterverhaal dat je wilt delen? Dat kan ook anoniem. Als je mailt naar info@franska.nl onder vermelding van ‘moeders en dochters’ nemen wij contact met je op.