Hoe is de stemming?
Beatrijs: In de bioscoop zag ik een reclamespotje van een politieke partij. De bioscoop. De plek om even te ontspannen, waar ik juist naartoe ging nou ja… om even níet aan Zware Dingen
te hoeven denken.
De lijsttrekker was nogal dicht op de huid gefilmd en werd daarna bioscoopbreed uitvergroot, zodat mijn aandacht niet naar zijn boodschap ging, maar naar zijn poriën en avondeten (wat was dat nou tussen zijn kiezen? (kiezen? Kiezen!)).
Zou zo’n filmpje van zo’n lijsttrekker met zo’n boodschap op zo’n moment nou echt zweefmensen ontzweven? Bij mij werkte het niet. Ik zweef nog steeds. Nou ja, ik weet wel op welke partijen of individuen ik níet wil stemmen. Want van de 28 partijen die meedoen aan de Tweede Kamerverkiezingen, zijn er wat mij betreft te veel one-issuepartijen. Partijen die maar één ding of bevolkingsgroep, al behoor ik daar zelf toe (nee, ik ben nog geen 50), belangrijk vinden, partijen die niet voor IEDEREEN het beste willen.
Zou zo’n filmpje van zo’n lijsttrekker met zo’n boodschap op zo’n moment nou zweefmensen ontzweven?
Je krijgt hiermee toch alleen maar meer verdeeldheid in de samenleving als je voor elke bevolkingsgroep een eigen bekvechtend Kamerlid hebt? Plus: hoe zal dat gaan met de slagkracht die nu zo nodig is? En: hebben we nu niet belangrijkere thema’s aan te pakken?
Daarom vind ik dat het tijd wordt voor minder, minder, minder. Maximaal tien partijen die vanuit hun eigen invalshoek een beter land voor íedereen wensen en niet alleen voor een bepaalde leeftijds- of bevolkingsgroep.
Bijkomend voordeel: we kunnen veel gerichter kiezen.
Ik weet dat veel mensen het niet met me eens zijn. Maar veel ook wel. Voor die laatste groep wil ik met liefde de Minder Partijen-partij oprichten. Of wacht…
Beatrijs Bonarius is tekstschrijver & eindredacteur. Een mediavreter, zoals ze zelf zegt. Met een vrolijke, scherpe blik – en dito toetsenbord – kijkt ze voor Franska naar de actualiteit.
