Hoe een populaire babynaam een jarenlange vriendschap om zeep hielp
Deze jongensnaam was blijkbaar de druppel.
Wat waren we trots toen we in 2000 ouders werden van een heel lief jongetje. Zoals zoveel jonge vrouwen had ik al jaren een top drie van babynamen in mijn hoofd voor hoe ik een kleintje van mezelf zou willen noemen. Met stip op mijn nummer één stond Tim, de naam die in 2000 mateloos populair was. Maar zijn vader en ik trokken ons daar niets van aan; het was gewoon de allerbeste naam voor onze allerliefste zoon. Bovendien kenden we een heleboel verse baby’s, maar niet eentje heette Tim. Dus vonden we zelf dat we behoorlijk exclusief waren met die voornaam.
Destijds waren we bevriend met een stel dat nog lang geen kinderen wilde. Zij hingen nog ieder weekend tot in de late uurtjes in de kroeg en vonden ons steeds saaier worden, omdat wij nu eenmaal vroeg naar bed wilden vanwege gebroken nachten, tepelkloven en spuitluiers die een jonge baby nu eenmaal met zich meebrengt. Een vriendschap op zijn retour dus.
Maar een vriendschap opzeggen is net zo ingewikkeld als het uitmaken van een verkering, dus hoe doe je dat? Nou, in ons geval bleek de voornaam van onze zoon de aanleiding. Het hippe stel had heel veel hele hippe vrienden die ook baby’s hadden met hele hippe namen. Want die naam die wij onze zoon Tim hadden gegeven, dat kon toch echt niet. Ze vonden het eigenlijk ook maar suf hoe ingedut mijn man en ik waren geworden sinds mijn zwangerschap. Die hippe vrienden van hen hadden daar geen last van; zij waren zelfs zo hip dat hun kind een super exclusieve naam had gekregen, vernoemd naar de kapitein uit een boek van Jules Verne.
Nemo heette het ventje, dat was hip en blijkbaar beter dan mijn Timmie, de nummer drie uit het lijstje met populairste namen van 2000. De naam die ook 1110 andere jongetjes van hun ouders hadden gekregen. De naam die ik al jaren in mijn hoofd had voor mijn zoontje, waar ik apetrots op was.
Misschien vind je het kinderachtig, maar ik kon het niet helpen dat ik het stiekem hilarisch vond toen er in 2003 een kinderfilm in de bioscoop kwam over een klein visje dat opgesloten zit in het aquarium van een tandarts en op zoek gaat naar zijn vader: Finding Nemo. Van die film werden wereldwijd meer dan 40 miljoen dvd’s verkocht, en hoorde je die naam dus van Tilburg tot Timboektoe. Was mijn Tim opeens zo gek nog niet.
